ବାତ୍ୟା

ଅଶାନ୍ତ ସମୁଦ୍ର ଅଶାନ୍ତ ମନ;

ଆସୁଛି ପରା ବାତ୍ୟା 

ଆକାଶରେ ମେଘ ଘନଘନ ।।

କେତେ ଯେ ଢେଉ ଉଠିବ ;

କେତେ ଯେ ଲହଡ଼ି ଭାଙ୍ଗିବ ।।

ଆସୁଛି ସେ ମାଡ଼ି ସମୁଦ୍ର ଗର୍ଭରୁ;

ଛଡେଇ ନବ ବୋଲି ଖୁସି କେତେ ମୁଁହରୁ ।।

ଆସୁଛି ପ୍ରଳୟ ବାତ୍ୟା ରୂପ ନେଇ

କଳି ଯୁଗ କୁ ଶେଷ କରିବା ପାଇଁ ।।

ଡରୁଛୁ ତୁ କିଆଁ

ଫାଇଲିନ, ଫନି ପରି ଛୋଟ ଛୋଟ ବାତ୍ୟାକୁ ;

ଓଡ଼ିଶା ପରା ହରେଇଛି ୧୯୯୯ ର ସେ ମହାବାତ୍ୟାକୁ ।।

ବାତ୍ୟା ବୋଧେ ଓଡିଶା କୁ ଭାବିନେଇଛି ତାର ମାମୁଁ ଘର ;

ସେଥିପାଇଁ ତ ବିନା ଡାକରା ରେ ସବୁ ବର୍ଷ ହେଇଯାଉଛି ହାଜର ।।

ଭାଙ୍ଗେ, ଉଜାଡେ ଚାଳ ଘରକୁ ;

ଫରକ୍ କି ପଡ଼େ ବଡ଼ ଲୋକ ଙ୍କୁ ।।

କେତେ ଯେ ଗଲାଣି, କେତେ ଯେ ଆସିବ ;

ସଚେତନ ରହିଲେ ବିପତ୍ତି ଆପେ ଟଳିଯିବ ।।

ସମସ୍ତେ ଶୁଣ ଦେଇ ମନ ଧ୍ୟାନ;

ମନରୁ କାଢି ବାତ୍ୟା ର ଭୟ

ଜପ କର ପ୍ରଭୁ ଙ୍କ ନାମ ।।