ଅବକ୍ଷୟ ପ୍ରକୃତି

ସବୁଜିମା ଭରା ଶ୍ଯାମଳ ବନାନୀ 

ପାହାଡ ନଦୀ ଝରଣା

ହସିଲେ ପ୍ରକୃତି ହସେ ପରିବେଶ 

ଶୋଭା ତାର ମନଜିଣା ।

ହଜିଗଲା ତାର ଅମୃତର ହସ 

ପ୍ରଦୂଷିତ ସାରା ବିଶ୍ବ 

ପରିବେଶ ଆମ ଅବକ୍ଷୟ ହେଲା

ବିଷାଦ ହେଲା ଆକାଶ ।

ନୈରାଶ ଭରିଲା ସମ୍ଭାବନା ମନେ 

ରଚିଲା କ୍ରୁର ତାଣ୍ଡବ

ବାତ୍ଯା, ବନ୍ଯା,ଆଉ ମହାମାରୀ ରୂପେ

ଦେଖାଇଲା ଅବୟବ ।

ପ୍ରକୃତି ବିରୁଦ୍ଧେ ଏ ମୂର୍ଖ ମାନବ

ଅରଣ୍ଯ କୁ କରି ନାଶ

ନିଜ ସ୍ବାର୍ଥ ପାଇଁ ବିଦୀର୍ଣ୍ଣ କରିକି

ନିଶ୍ବାସରେ ନିଏ ବିଷ ।

ଅସହାୟ ହେଲା ସବୁଜ ପ୍ରାନ୍ତର

ଅସ୍ତବ୍ଯସ୍ତ ସର୍ବ ପ୍ରାଣୀ 

ଅସହ୍ୟ ତାତିରେ ଜଳିପୋଡି ଯାଏ

ନ ମିଳେ ମୁନ୍ଦାଏ ପାଣି ।

ସଭ୍ୟତା ବିକାଶ ଘଟିବା ସହିତ 

ବିପର୍ଯ୍ୟସ୍ତ ପରିବେଶ 

ନିଜର ଧ୍ବଂସକୁ ଡାକିଆଣୁ ନିଜେ

ସବୁଜିମା କରି ହ୍ରାସ ।

ପ୍ରକୃତି ଓ ପରିବେଶର ସୁରକ୍ଷା 

ଏକାନ୍ତ ଯେ ଦରକାର 

ତା ହେଲେ ସମାଜ ହୋଇବ ଆମର

ସ୍ବଚ୍ଛ ,ସରସ, ସୁନ୍ଦର ।

ସଚେତନ ହୋଇ ସତର୍କ ରହିକି

ବୃକ୍ଷ ରୋପଣ କରିବା

ପରିବେଶଟିକୁ ଦୂଷିତ ନକରି

ରୋଗ ବୃଦ୍ଧି ନ କରିବା ।

ସୁସ୍ଥ ପରିବେଶ,ଶୁଦ୍ଧପୂତ ଭାବ

ଝକୃତ ଯେ ବନଭୂମି

ପ୍ରକୃତି ସହିତ ପବିତ୍ର ସଂପର୍କ 

(ନଯାଉ)ମଣିଷ ମନରେ କମି ।