ଆର୍ଯ୍ୟବଧୂ

ଗାଉଛି ପୁରାଣ ତୁମରି ଗାଥା

ହେ ଆର୍ଯ୍ୟବଧୂ ତୁମେ ଆର୍ଯ୍ୟମାତା ।

ସ୍ୱାମୀ ସତ୍ୟବାନେ ବରଣ କରି

ଶାଶୁ ଶ୍ୱଶୁରଙ୍କ ପ୍ରିୟ ସବୁରି ।

ଏକ ମାତ୍ର କନ୍ୟା ହୋଇ ଜନମ

ପିତାମାତାଙ୍କ ନୟନ ପିତୁଳା ସମ ।

ବୟସ ଆଗତେ ପିତା ବିଭା କରନ୍ତେ

ଅଭିଶପ୍ତ ସତ୍ୟବାନଙ୍କୁ ପତି ରୂପେ ପାଆନ୍ତି ।

ଅନ୍ଧ ମୁନିଙ୍କ କୁଳ ବଧୂ ବୋଲାଇ

ସେବା ଯତ୍ନେ ଶାଶୁ ଶ୍ୱଶୁରଙ୍କ ମନ ଜିଣଇ ।

ଏକଦା ବନକୁ କାଷ୍ଠ ଆଣିବା ପାଇଁ

ସତ୍ୟବାନ କୁଠାର ହସ୍ତେ ନେଇ ଗଲେ ତ ଧାଇଁ ।

ଅଭିଶାପ କ୍ରମେ କାଳ ଗ୍ରାସ କରିଲା

ବନରେ ମଥା ତ ଘୁରାଇ ଦେଲା ।

ଘୋର ଗର୍ଜନେ ଭୂମିରେ କଲେ ଶୟନ

ଡାକ ପଡିଲା ଆର୍ଯ୍ୟ ବଧୂଙ୍କ କରନେ ।

ତ୍ୱରିତ ପାଶକୁ ମାତା ଧାଇଁଣ ଗଲେ

ସତ୍ୟବାନଙ୍କୁ ଦେଖି ସତୀ କ୍ରନ୍ଦନ କଲେ ।

କାହିଁ କିସ ହେଲା ସ୍ୱାମୀ ପ୍ରିୟର ମୋର

ଚକ୍ଷୁ ଖୋଲ କହୁଛି ମୁଁ ବାରମ୍ବାର ।

ନିମିଷକେ ପ୍ରାଣ ସତ୍ୟବାନଙ୍କ ଛୁଟି ଯାଅଇ

ଯମରାଜନ ତ୍ୱରିତେ ଉପସ୍ଥିତ ହୁଅଇ ।

ହଟି ଯାଅ ବଧୂ ନେବି ମୁଁ ପ୍ରାଣ

ତୁମ ସ୍ୱାମୀଙ୍କର ହୋଇଛି ମରଣ ।

ଏକଥା ଶୁଣି ସାବିତ୍ରୀ ଅନୁନ୍ଵୟ ହେଲେ

ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ଜୀବନ ରାଜାଙ୍କୁ ଭିକ୍ଷା ମାଗିଲେ ।

ବାରମ୍ବାର ମହାକାଳ ବିରସ ହେଲେ

ଆର୍ଯ୍ୟ ବଧୂ ପଶ୍ଚେ ପଶ୍ଚେ ଧାବନ କଲେ ।

କେତେ ଅନୁନ୍ଵୟ ବିନୟ ହୋଇ

ସ୍ୱାମୀ ଯେ ପ୍ରାଣ ମୋର ଦେବତା ଥାଇ ।

ଶାଶୁ ଶ୍ୱଶୁରଙ୍କ ଥିଲେ ଏକ ନନ୍ଦନ

କାହିଁ ନେଉଅଛ ଯେ ଜନ୍ତୁରାଜନ ।

ଯାହା ମାଗିବକି ତୁମେ ସର୍ବସ୍ବ ଦେବି

ମୋର ସ୍ୱାମୀଙ୍କୁ ଟିକେ ଦିଅ ଫେରାଇ ।

ଯମରାଜ ସାବିତ୍ରୀଙ୍କ କୋମଳ ବାଣୀ ଶ୍ରବଣ କରନ୍ତେ

ସତୀ ମାତାଙ୍କ କଥାରେ ମୋହ ହୁଅନ୍ତେ ।

ଯାଚି ଦେଲେ ବର ତିନୋଟି ତ୍ୱରିତେ 

ମାଗ ବୋଲି କହି ପଥ ଅତିକ୍ରମ କରନ୍ତେ ।

ଏଥୁ ଅନ୍ତେ ଆର୍ଯ୍ୟ ବଧୂ ଧୀରେ ଚଳନ୍ତେ

ମହାକାଳଙ୍କର ପଶ୍ଚେ ଧାବନ କରନ୍ତେ ।

ମାଗିଲେ ହେଁ ଯମରାଜ ଗୋସାଇଁ

ମୋର ପିତାମାତା ଅପୁତ୍ରିକ ଅଟନ୍ତି ।

ପୁତ୍ରବାନ ପାଇଁ ତଥାସ୍ତୁ କରନ୍ତୁ

ଅପୁତ୍ରିକ ଦୋଷୁ ତାଙ୍କୁ ମୁକ୍ତି ଦିଅନ୍ତୁ ।

ଏ କଥା ଶୁଣି ଜନ୍ତୁପତିରାଜନ

ତଥାସ୍ତୁ କରିଣ ଆଗେ ଆଗେ ଚଳିନ ।

ମାତା ପଶ୍ଚାତେ ପୁଣି ଧାବନ କଲେ

ଆଉ ଏକ ବର ମାଗୁଣି କଲେ ।

ମୋର ଶାଶୁ ଶ୍ୱଶୁର ଯେ ଅନ୍ଧ ଅଛନ୍ତି

ତାଙ୍କ ଚକ୍ଷୁ ଫେରାଇ ଦିଅ ହେ ଜନ୍ତୁପତି ।

ତଥାସ୍ତୁ ବୋଲି ଯମରାଜ କହିଲେ

ଚଞ୍ଚଳ ଚଞ୍ଚଳ ପଦେ ଗମନ କଲେ ।

ଏଣେ ଯମପୁର ନିକଟ ହୁଅନ୍ତେ

ପୁଣି ସାବିତ୍ରୀ ଆସିଛନ୍ତି ଯମରାଜ ଦେଖନ୍ତେ ।

କିସ ହେଲା ବୋଲି ଯମରାଜ ବୋଲନ୍ତେ

ଏକଥା ଶୁଣି ସାବିତ୍ରୀ ବିନୟେ କୁହନ୍ତେ ।

 ଶତପୁତ୍ର ଜନନୀ ମୋ ହେବାକୁ ମନ

ଏହି ବରଟିକୁ ତୁମେ ଦିଅ ରାଜନ ।

ତଥାସ୍ତୁ କହି ମହାକାଳ ନିଜ ପଥେ ଚଳିଲେ

କାହିଁ ଯାଉଅଛ ସ୍ୱାମୀଙ୍କୁ ନ ଦେଇ ଭଲେ ।

ସ୍ୱାମୀ ବିନା ସମ୍ଭବ କି ଶତପୁତ୍ର ଜନନୀ

ଏ କଥା ଶ୍ରବଣ କରନ୍ତେ ଯମରାଜ ମଥା ଘୁରନ୍ତି ।

ଆର୍ଯ୍ୟ ବଧୂଙ୍କ ସତୀତ୍ୱ କୋମଳ ବଚନେ

ଫେରାଇ ଦ୍ୟନ୍ତି ସତ୍ୟବାନଙ୍କ ଜୀବନ ।

ସେହିଦିନୁ ମହାସତୀ ସାବିତ୍ରୀ ବୋଲାଇ

ପୁରାଣ ପୋଥିରେ ହେଲେ ମାତା କାଳଜୟୀ ।

ହିନ୍ଦୁ ନାରୀ ହିନ୍ଦୁ ସଂସ୍କୃତିର ଗାଥା

କାଳ କାଳ ପାଇଁ ସେ ହେଲେ ଆର୍ଯ୍ୟମାତା ।

ତାଙ୍କ ପଦେ ସଦା ମଥା ନୁଆଁଇ

ପତିବ୍ରତା ଧର୍ମ ପାଳନ ଯହିଁ ।

ହେଲେ ଆଦର୍ଶ ସେ ନାରୀଜାତିର

ସ୍ୱାମୀ ଭକ୍ତି, ସ୍ୱାମୀ ପଦେ ସଦା ଲୟ ରଖିରେ ।

ଏ ଆର୍ଯ୍ୟ ବଧୂଙ୍କ ନାମ ଗୁଣ କୀର୍ତ୍ତନ

ସଦା ଗାଉଥାଉ ଏ ଅବୁଝା ମନ ।