ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତି

ଯେଉଁ ସ୍ୱପ୍ନ ସବୁ

ରାତିର ବକ୍ଷରେ 

ତାରା ପରି ଫୁଟି ଉଠେ,

ନା ତାକୁ ଲେଖି ପାରିଛି,

ନା ତାକୁ ବଂଚି ପାରିଛି,

ବାସ୍ ! ମୁଦ୍ରିତ ଆଖିରେ ଅନୁଭବ କରି

ସକାଳର ସୂର୍ଯ୍ୟାଲୋକରେ ପାସୋରି ଦେଇଛି

ଯେଉଁ କଳ୍ପନା ସବୁ 

ମାନସିକ ସ୍ତରରେ 

ମେଘ ମାଲ୍_ହାର ଭାନ୍ତି ଭାସି ବୁଲେ,

ନା ତାକୁ ବାସ୍ତବର ରଶିରେ ବାନ୍ଧି ପାରିଛି,

ନା ତାକୁ ଅସ୍ତିତ୍ୱର ରୂପ ଦେଇ ପାରିଛି,

ବାସ୍ ! କାଳ୍ପନିକତାର ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁରେ ରଙ୍ଗୀନ୍ କରି

ବାସ୍ତବତାର ଅନିଶ୍ଚିତତାରେ ଫିକା କରି ଦେଇଛି

ଯେଉଁ ଆବେଗ ସବୁ

ହୃଦ ପାନ୍ଥଶାଳାରେ

ଯାଯାବର ଯାତ୍ରୀ ଭଳି ଆତଯାତ ହୁଅନ୍ତି,

ନା ତାଙ୍କ ପରିଚୟ ପାଇ ପାରିଛି,

ନା ତାଙ୍କୁ ଆପଣେଇ ପାରିଛି,

ବାସ୍ ! ଅପରିପକ୍ୱତାର ପ୍ରଶ୍ନିଳ 

ପ୍ରଶ୍ନବାଚୀରେ ସ୍ଥଗିତ କରି

ଆବେଗିକ ବେଦନାସିକ୍ତ ଜ୍ଵାଳାକୁ ହିଁ ଆପଣେଇ ନେଇଛି

ଯେଉଁ ସ୍ମୃତି ସବୁ

ଜୀବନର ବେଳାଭୂମିରେ

ପାଦଚିହ୍ନ ଛାଡ଼ିଯାଏ,

ବାସ୍ ! ସେସବୁକୁ ସାଉଁଟିଛି

           ସାଇତିଛି

           ସଜେଇଛି

" ଅଭୁଲା_ସ୍ମୃତିର " ନାମରେ 

          ନାମିତ କରି

ଆଶା ଆକାଂକ୍ଷାର ବର୍ଣ୍ଣାଳୀରେ

ମନର ଆଭ୍ୟନ୍ତରୀଣ ରାଜ୍ୟକୁ ଆନ୍ଦୋଳିତ କରେଇଛି