ଅଭୁଲା ସେ ମୁହୂର୍ତ୍ତ କିଛି

ପଢିବ ଗୋ ସାଥି ଏଇ ମୋର ଚିଠି

ହୃଦୟ ଲଗାଇ ଥରେ

ତୁମ ପଥ ଚାହିଁ   ମୋ ନୟନ ଦୁଇ

କେମିତି ଗୁମୁରି ସ୍ଫୁରେ ।

ଅଳସୀ ରାତିରେ   ନିର୍ଜନ ନିଶିରେ

ଏକାନ୍ତେ ମୁଁ ବସି ଥାଏ

ଧୀରେ ଧୀରେ ଚଳେ ପୁରୁଣା ବରଷ

କିଛି ସ୍ମୃତି ରହି ଯାଏ ।

ଭୁଲି ପାରେ ନାହିଁ  ଝରା ଫଗୁଣର

ମଧୁ ବୋଳା ଜହ୍ନ ରାତି

ଝାଞ୍ଜି ବଇଶାଖ   ଉତ୍ତର କାଶ୍ମୀର

ତୁଷାର ସମାନ ତୃପ୍ତି ।

କାଦମ୍ବିନୀ ହାତେ  ବାରତା ଦେଇ ମୁଁ

ଆଶା ପାହାଡରେ ବସି

ଲକ୍ଷହୀନ ମନ    ଉଡ଼ି ଯାଉ ଥିଲା

ମହୁଲି ନିଶାରେ ହସି ।

ଧାରା ଶ୍ରାବଣର     ଅବିରତ ବର୍ଷା

ଭାବନାକୁ ଦେଲା ଧୋଇ

ଭୋଦୁଅ ବାହୁଡେ ଖରା ଛାଇ ଖେଳେ

ତୁମେ ତ ଆସିଲ ନାହିଁ ।

ଆଶ୍ଵିନ ପାର୍ବଣେ    ଦୁର୍ଗାଙ୍କ ଚରଣେ 

ବୋଲେ ଗୁଣୁଗୁଣୁ ସ୍ବରେ 

ମନର ଦେବତା   ଖୋଜେ ଆଖିପତା 

ଶୁଣ ମାଗୋ ଡାକ ଥରେ ।

କାର୍ତ୍ତିକ ବରତେ     ଚିତ୍ତ ଲଗାଇଲି

ଦୀର୍ଘାୟୁ କାମନା କରି

ଦେଖା ତ ନୋହିଲା କେତେ ତିଥି ଗଲା

ହୃଦୟେ ପର୍ବତ ଗିରି ।

ପୁରୁଣା ଚାଉଳ     ଅନ୍ନ ବଢୁ ଥାଏ

ଏ କଥା ରଖିବ ହୃଦେ

ତୁଠର ପଥର      ନିତି ଘଷା ହୁଏ

ପାଦ କି ତାହାକୁ ନିନ୍ଦେ ।

ଏତେ ସୁଖ ଯଦି    ଅତୀତରେ ଗୁନ୍ଥା

ଦେଇ ନପାରିଲା ସୁଖ

ନୂତନ ବରଷେ    କେମିତି ବନ୍ଧୁ ହେ

ମେଣ୍ଟିବ ତୁମର ଶୋଷ ।

ତଥାପି ଲେଖିଛି   ଲୋତକ କାଳିରେ 

ଆଗମନ ହେଉ ଶୁଭ

ପ୍ରୀତି ଫଗୁଣରେ    ପ୍ରାଣ ହେଉ ଧନ୍ୟ

ଲୋଡା ନାହିଁ କ୍ଷତି ଲାଭ ।