ଅଭିମାନୀ ଭକ୍ତ

*॥୧॥*

ଆହେ ଜଗତ ଈଶ୍ୱର

ପ୍ରଭୁପରାତ୍ପର ,

ଜାଣିହୁଏନାହିଁ ପ୍ରଭୁ 

ଅନ୍ତର ତୁମର,

ତୁମ ନାମଟି ଅନନ୍ତ,

ଏ ବିଶ୍ଵବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ଏକା

ତୁମେ ବଳବନ୍ତ ॥

*॥୨॥*

ତୁମେ ହେ ଜଗାକାଳିଆ 

ବଡ କପଟିଆ,

ନଟବର ନାମ ତୁମ

ହେ ନଟ କୁଟିଆ,

ଯେ ଭକତି କରେ ତାକୁ

ଦାଣ୍ଡେ କର ଠିଆ ॥ 

*॥୩॥*

ତୁମେ ବଡ ଦଗାଦିଆ

ନାଶି ନିଜ ବଂଶ,

ନ ରଖି ଉପ୍ରୋଧ 

ବଧ କଲ ମାମୁଁ କଂସ 

ତୁମକୁ ଯେ ଆଶା କରେ,

ନାନା କକର୍ଥନା ଦାନ

କର ବିଶେଷରେ ॥

*॥୪॥*

ଶଙ୍ଖ ଚ଼କ୍ର ଗଦା ପଦ୍ମ

ଧରିଛ ହସ୍ତରେ,

ଖଣ୍ଡିଆ ହାତେ ବସିଛ

ଦେଉଳ ଭିତରେ,

ପଦ୍ମ ଠାରେ କିଆଁ ମନ ?

ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କୁ ଛାଡି ଭ୍ରମରେ 

କରେ ପ୍ରୀତି ଦାନ ॥

*॥୫॥*

ଶଙ୍ଖକୁ ଧରିଛ କରେ

ଧ୍ଵନୀ ପାଇଁ ଖାଲି,

ବୃଥାରେ ଗରଜିମରେ 

ଶୁଭ ଶଙ୍ଖ ବୋଲି,

ବୃଦ୍ଧି କରଇ ଯାତନା,

ସ୍ଵାର୍ଥପର ଶଙ୍ଖଧାରୀ

ତୁମ ନାମ ସିନା ॥

*॥୬॥*

ଚକ୍ରଧାରଣ କରିଛ 

ନାମ ଚ଼କ୍ରଧାରୀ,

ଭୟ ଲାଗେ ଦରଶନେ

ତା ରୂପ ଶ୍ରୀହରି,

ଗ୍ରାହ ଶିର ଛେଦ ପରେ,

କଳଙ୍କି ଲାଗି ଯାଇଛି

ତାହାର ଧାରରେ ॥

*॥୭॥*

ମୋ କଷଣ ନାଶିବାକୁ 

ନାହିଁ ତାର ବଳ ,

ମନରେ ବିଚାର କର

ପ୍ରଭୁ ଆଦିମୂଳ,

ଆଙ୍ଗୁଠିର ଶୋଭା ପାଇଁ,

କଷ୍ଟକୁ ନ ନାଶି ଦୁଷ୍ଟ 

ନାଶକର ସାଇଁ ॥

*॥୮॥*

ଗଦାଧର ତୁମ ନାମ 

କିଏ ଦେଲା କାହିଁ ?

ତୁମ ଗଦା ଦୁଃଖ ପଦା

କରି ନ ପାରଇ ,

ତୁମ ଗଦାକୁ ପ୍ରଣାମ ,

ଦାନବ ଦଳନେ କେଉଁ 

ଯୁଗେ ଥିଲା କାମ ? ॥

*॥୯॥*

ଦୁଃଖି ଦୁଃଖ ସହି ମରୁ 

ତୁମେ ଯାତ୍ରା କର,

ତୁମର କି ଯାଏ ଆସେ

ରସିକ ନାଗର,

ରାଧା ବିରହିଣୀ ହେଉ,

କୁବୁଜା ପ୍ରେମରେ ବୁଡି

ତୁମ ଦିନ ଯାଉ ॥

*॥୧୦॥*

ମୀରା ବିଷପାନ କରୁ

ଗିରିଧର ଡାକି,

ଯଶୋମତୀ ଝୁରି ମରୁ

ଗୋପରେ ଏକାକୀ,

ତୁମେ କରୁଥାଅ ଲୀଳା,

ଅଭିମାନୀ ଭକ୍ତ ପ୍ରାଣ

କଣ୍ଠାଗ୍ରତ ହେଲା ॥