ଦିଗନ୍ତର ଯାତ୍ରା ପଥେ

ସକଳ ଜୀବନ ଦାୟକ ସବିତା

ଦିଗନ୍ତର କୋଳେ ଜନ୍ମ,

ନଭମଣ୍ଡଳର ଧୂମ୍ରାଭ ଦିଗନ୍ତେ

ସାୟମ୍ କାଳେ ହୋନ୍ତି ଲୀନ ।

ସୃଷ୍ଟିର ମୂଳାଧାର ବିକାଶର

ଆଉ ବିନାଶର ହେତୁ,

ପ୍ରଶାନ୍ତ ଅନନ୍ତ ଦିଗନ୍ତବକ୍ଷରେ

କ୍ରମ ବିକାଶର ସେତୁ ।

ଉଦୟେ ତପନ ଅରୁଣାଭ ବର୍ଣ୍ଣ

ଅସ୍ତକାଳେ ତାମ୍ର ଦିଶେ,

ସମ୍ପଦେ ବିପଦେ ଏକରୂପଧର

ଦିବ୍ୟ ସାଧୁତା ପ୍ରକାଶେ ।

ତିମିରନାଶନ ଦେବ ବିବସ୍ଵାନ

ପାଳନ କରନ୍ତି ଧର୍ମ,

ଦିଗନ୍ତ ଲପନେ ଆଙ୍କି ଦେଇଥାନ୍ତି

ଛନ୍ଦ ପତନର ମର୍ମ ।

ଚିରଦିନ ବ୍ୟୋମ ରହିଛି ଅସୀମ

ଅନନ୍ତ ତାହାର ସୀମା,

ସକଳ ଦୃଶ୍ୟ ସଂନ୍ଦର୍ଶନ କରେ

ବ୍ୟାପ୍ତ ସେ ଭୂ ଠାରୁ ଭୂମା ।

ଦିଗନ୍ତରଶୋଭା ଦିଶେମନୋଲୋଭା

ସୂର୍ଯ୍ୟୋଦୟ ସୂର୍ଯ୍ୟାସ୍ତରେ,

ବାରୁଣୀଆକାଶେ ମନ୍ଦ ମନ୍ଦହସେ

ସଞ୍ଜ ତାରା ମୁହଁ ମିଶେ ।

ସୁପ୍ତ ନିଶିଥିନୀ କ୍ଲାନ୍ତ ବିଭୋରେ

ବିୟୋଗ ଗୀତିକା ଗାଏ,

ପ୍ରଭାତୀ ତାରକା ଦିଗନ୍ତେ ଶୁଭ୍ର

ଜ୍ୟୋତିର ଝଲକ ଦିଏ ।

ମାନବ ଜୀବନ ପନ୍ଥା ମାର୍ଗର ସ୍ଥିତପ୍ରଜ୍ଞ ଏ ଦିଗନ୍ତ ,

ହରଷ ବିଷାଦ ବିବାଦ ପ୍ରମାଦ

ଆନନ୍ଦ ଲାଗେ ଜୀବନ୍ତ ।

ସାଧୁସନ୍ନ୍ୟାସୀର ଆଭୂଷଣ କେବେ

ରକ୍ତିମ ତା ଆଭରଣ,

ପ୍ରଭାତେ ଶିଶୁର ମଧ୍ୟାହ୍ନେ ଯୁବାର

ପ୍ରଦୋଷେ ବୃଦ୍ଧ ସମାନ ।

ଆଲୋକ ଅନ୍ଧାର ଜନମ ମରଣ

ଛାୟା ପରି ଦେହେ ଧରି

ଦିଗନ୍ତ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱେ ନିରବ ନିଥର

ଅବିଚ଼ଳତା ସଂଚାରି ।

ଜୀବନର ଚିରନ୍ତନ ନୀତି ମାନି

 ଦିଗନ୍ତ ଅଟଳ ଥାଏ,

ବିସ୍ମୟ ଭରି ସଂଶୟ ଘେରି

ଉଷ୍ଣତା ଶୀତଳ ପାଏ ।