ଅଭିମାନ

  

ଜଳି ଜଳି ପଛେ ଜଳିଯିବି ପ୍ରଭୁ

ଜଣାଇବିନି ମୋ ଦୁଃଖ ।

ଦେଲେ ଦିଅ ପ୍ରଭୁ ଯେତେକ ଯନ୍ତ୍ରଣା

ଦେଖୁଥିବି ଚନ୍ଦ୍ର ମୁଖ ।।୧।।

ତୁମ ଦରଶନେ ଲଭିବି ମୁଁ ସୁଖ

ଚକା ବଦନକୁ ଚାହିଁ ।

ଝୁଣ୍ଟିବା ଆଗରୁ ଉଠାଇ ନେବହେ

ମୋପ୍ରତି ନିର୍ଦ୍ଦୟ ନୋହି ।।୨।।

ତୁମେ ଶିଖାଇଛ ଛିଡା ହେବା ପୁଣି

ପଡି ଉଠି ଚାଲିବାର ।

ଓଠରେ ହସକୁ ଫୁଟାଇ ଦେଇଛ

ଭୁଲି ବାକୁ ଦୁଃଖ ଭାର ।।୩।।

ଜନମ ଦେଇଛ ମରଣ ଦେଇଛ

ଦେଇଛ ଦୁଃଖ ସକଳ ।

ମରିବା ଆଗରୁ ଶିଖାଇ ଦିଅହେ

ସହିବାର କଉଶଳ ।।୪।। 

ପ୍ରଭୁ ଆଗେ ଥିଲେ ପଛେ ମୁହିଁ ଥିବି

ପଶିବି ଅଗ୍ନିରେ ତହିଁ ।

ପୋଡି ଜଳି ପଛେ ପାଉଁଶ ହୋଇବି

ପଳାତକ ହେବି ନାହିଁ ।।୫।।

ନଦେଲେ ନଦିଅ ଧନ,ଜନ,ମାନ

ଅହଂକାର ଅଭିମାନ ।

ସଙ୍କଟ ସମୟେ ସାଥେ ସଦା ଥିବ

ଶକ୍ତି ; ଦେଇ ସଦଜ୍ଞାନ ।।୬।।

ତୁମେ ଦାରୁ ବ୍ରହ୍ମ ପ୍ରଭୁ ପରଂ ବ୍ରହ୍ମ

ବସିଆଛ ନୀଳାଚଳ ।

ପରଷି ଦିଅହେ ପଙ୍କଜ ନୟନ

ପବିତ୍ର କରୁଣାଚଳ ।।୭।।

ତୁମେ ଦୟାମୟ ଦୟାର ସାଗର

ଦୀନ ପ୍ରତି ଦୟା କର ।

ମୁଁ ଜଣେ ପାତକ ପଶୁଛି ଶରଣ

ପାପ ପଙ୍କୁ ହେବି ପାର ।।୮।।

ବଡ ଦେଉଳରେ ବଶିଛ ମଉନେ

ବୁଦ୍ଧ ଅବତାର ଧରି ।

ବୁଦ୍ଧି ଦିଶୁନାହିଁ ବିଚାରେ କିପରି

ବିପତ୍ତିରୁ ଯିବି ତରି ।।୯।।

ବେଳୁବେଳ ଦୁଃଖ ବଳି ପଡିଲାଣି।

ବିନୟେ କରେ ଗୁହାରି ।

ବେନି ଭୁଜ ତୋଳି ବିରାଜ ହୃଦୟେ

ବରଷିଣ କୃପାବାରୀ ।।୧୦।।

ଆଉ କେତେ ଦିନ ଅନାଇ ଥିବହେ

ଅପଲକ ନେତ୍ର କରି ।

ଆସୁ ପଛେ ଝଡ ଅଥବା ବତାସ 

ଆତୁରେ ନଯିବି ଡରି ।।୧୧।।

ଅଭିଶାପ ଦିଅ ଅବା ଆଶୀର୍ବାଦ

ଅନାଇଛି ହାତ ଯୋଡି ।

ଅଭିମାନ କରି ଅନ୍ୟାୟ କରିଛି

ଅପରାଧ ଦିଅ ଫେଡି ।।୧୨।।