ଅଭିମାନ

ହୃଦୟର ଅଭିମାନ

ଅଜାଡି ହୋଇପଡେ ମନର ସୂକ୍ଷ୍ମ ଅସ୍ତିତ୍ୱ ଉପରେ

ମୁକୁଳି ପାରେନା ଜୀବନ

କେମିତି ଗୋଟେ ଦ୍ବନ୍ଦ୍ୱ ଭିତରେ

ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇପଡେ ସମ୍ପର୍କ ।

ଆପଣା ମଣିଷର

ଭଲ ମନ୍ଦ ଜାଣିବାକୁ ବ୍ୟାକୁଳ ମନ

ଅଭିମାନ କିନ୍ତୁ ପଥରୋଧ କରିବସେ

ଶବ୍ଦଗୁଡିକ ଉଚ୍ଛନ୍ନ ହୋଇପଡନ୍ତି

କିନ୍ତୁ ପୂର୍ଣ୍ଣତା ଲଭିପାରନ୍ତି ନାହିଁ ।

ସୁଖର ଆବେଗଗୁଡିକ

ନିସ୍ତେଜ ହୋଇଯାଆନ୍ତି ବିନା ସଂକୋଚରେ ।

କୁହୁଳିଉଠୁଥିବା ଭାବନାଗୁଡିକ

ନିଜ ନିଜ ଭିତରେ ସଙ୍ଘର୍ଷରେ ଲିପ୍ତ

ପରିଣତି କିନ୍ତୁ ଅଭିମାନ ପାଖରେ ଅଟକିଯାଏ ।

ଅଭିମାନ ହସେ

ମନକୁ ହୃଦୟକୁ କବଳିତ କରି

ଅସହାୟ ମଣିଷ କାରାରୁଦ୍ଧ ହୋଇଯାଏ ।

ସମୟ କିନ୍ତୁ ନିଷ୍ଠୁର ହୁଏନା

ସ୍ମୃତି ବିଚ୍ଛାଇ ଦିଏ 

ଖୁବ ସନ୍ତର୍ପଣରେ ।

ଚେଇଁ ଉଠେ ଆଶା

ଶକ୍ତ ହୋଇଯାଏ ମନ

ହୃଦୟ କିନ୍ତୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇପାରେନା ।

ଅଭିମାନ ବାଢେ ଅଭିଯୋଗ

ଉତ୍ତର ଦେଇପାରେନା ମନ

ଆକ୍ତାମାକ୍ତା ହୋଇଉଠେ ଜୀବନ।