ଅଭାବରେ ତୁମେ ଭାବର ସ୍ବରୂପ

 ପଦୁଅଁ ପାଖୁଡ଼ା ଚକ୍ଷୁ ରେ ତୁମର

   ଚଉଦ ଭୂବନ ଦିଶେ,

ସବୁକଳା ତହିଁ ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସେ

  ଷୋଡ଼ଶ କଳା ରେ ମିଶେ ।

ସେ ଚକ୍ଷୁ ରେ ଥରେ ମୋ ଚକ୍ଷୁ ମିଶିଲେ 

  ମନ ମୋର ଯାଏ ହଜି,

ଯମୁନାର ତୀରେ କଦମ୍ବର ମୂଳେ

  ବଂଇଁଶୀ ଉଠଇ ବାଜି ।

କର୍ଣ୍ଣେ ମୋ ଶ୍ରବଣେ ବଂଇଁଶୀରସ୍ବନ 

 ସମର୍ପଣ ତନୁ ମନ,

ଶ୍ରୀ ମୁଖରେ ତବ ସମ୍ମୋହନ ଭାବ

   ମର୍ମରିତ କରେ ପ୍ରାଣ ।

ଚକ୍ଷୁ ପୁଲକରେ ମୋ ଦୁଃଖ ଯାତନା 

  ଭୁଲି ପାଏ ପରିତ୍ରାଣ,

Advertisement

>ଖୋଜି ବୁଲୁଥିବି ମୁକତିର ମାର୍ଗ 

  ପିଣ୍ଡେ ଥିବା ଯାଏଁ ପ୍ରାଣ ।

ଶ୍ରୀ ରଂଗ ଅଧରେ ମଧୁଝରା ହସ

 ଶାନ୍ତି ମୈତ୍ରୀ ପ୍ରୀତି ଚିହ୍ନ,

ଶ୍ରୀ ମୁଖ ମଣ୍ଡଳ ନୟନେ ଦର୍ଶନ 

  ପୁଲକିତ ମନ ପ୍ରାଣ,

କାହିଁକି କେଜାଣି ଆଶଙ୍କା ଉପୁଜେ 

  ହଜିଯିବ ତନୁ ମନ ।

ହଜି ଗଲେ ମନ ହଜିଯାଏ ପ୍ରାଣ

  ତୋ ଠାରେ ହେବି ବିଲ୍ଲିନ,

ଶ୍ରୀ ରଙ୍ଗ ଅଧରେ ରଙ୍ଗେଇ ପାରିବି

   ତୁମ ଓଠ ହସ ହୋଇ 

ଅଭାବ ରେ ମୋର ଭାବର ସ୍ବରୂପ 

   ତବ ନାମେ ମୁକ୍ତି ପାଇ ।