ଟ୍ରେନ୍

ରାତିଏ ନିଦକୁ ଘାରିନେଲା ଟ୍ରେନ୍

ଶବ୍ଦ ସବୁ ତା ସ୍ୱପ୍ନରେ

ମିଳେଇଯାଉଥିଲା.. ଅନନ୍ତ ଦୂର ଯାଏଁ ।

ତା ପାଟି ବୋଧେ ତୁନି ଥିଲା,

ସବୁତକ ନିଆଁକୁ ଯେମିତି

ତଣ୍ଟି ପାଖେ ଜାବୁଡ଼ି ଧରିଥିଲା ।

କିଏ ଜାଣେ !

ହୁଏତ, ତା ଅସଜଡା ସକାଳେ

ସୂର୍ଯ୍ୟ ତାକୁ ଧୋକା ଦବ

ରାତିକ ନିଶାରେ..

କିଏ ଜାଣେ !!

ଛତିଏ କୋହ

ଆଖିଏ ସ୍ଵପ୍ନ

ମୁଣ୍ଡରେ ମୁଣ୍ଡେ ବୋଝ

ତା ସ୍ବପ୍ନକୁ ବି ଅନ୍ଧାରୁଆ କରିଦଉଥିବ..

କିଏ ଜାଣେ !!

ସିଏ ଥିବ, ନ ଥାଇକି

ଟ୍ରେନ୍ ସାଙ୍ଗେ ତା ରାସ୍ତା ଆଗୋଉଥିବ

ସବୁତକ ସମୟକୁ ପଛରେ ଛାଡ଼ି..