ଆଉ ଥରେ ଆସ ପ୍ରଭୁ ଚକ୍ରଧର

କୃଷ୍ଣ ବାସୁଦେବ ଦେବକୀନନ୍ଦନ

ନନ୍ଦସୁତ ଗୋପବାଳ ।

ଘେନ ନିବେଦନ ଆହେ ଘନଶ୍ଯାମ

ପ୍ରଭୁ ଗୋବିନ୍ଦ ଗୋପାଳ ।

ଆହେ ବନଚାରୀ ଚରାଅ ବାଛୁରୀ

କାନନେ ଭାଇଙ୍କ ସାଥେ ।

ଗୋପାଳ ବାଳକେ ଝୁରନ୍ତି ତୁମକୁ

ଫେରି କି ଆସିବ ସତେ ।

ଝୁରେ ବୃନ୍ଦାବନ ନିକୁଞ୍ଜ କାନନ

ଝୁୁରେ ଗୋପଦାଣ୍ଡ ଆଜି ।

ଖେଳା ଲୀଳା କଲ ଦ୍ବାପର ଯୁଗରେ

ନନ୍ଦ ଗୋପସୁତ ସାଜି ॥

ଜନମ କାଳରେ ଏନ୍ତୁଡି ଶାଳରେ

ଶୋଷିଲ ପୂତନା ପ୍ରାଣ ।

ଅଘା ବକାସୁର ଶକଟା ନାଶିଲ

କଲ ଯାମଳା ଭଞ୍ଜନ ॥

କାଳିନ୍ଦୀ ଜଳରେ କାଳୀୟ ଶିରରେ

ତୁମେ କରିଲ ନର୍ତ୍ତନ ।

ବିଷ ଜଳକୁ ସେ ଅମୃତ କରିଲା

ରଖିଲ ତାର ଜୀବନ ॥

ଇନ୍ଦ୍ର ବିିତ୍ପାତରୁ ଗୋପକୁ ରଖିଲ

କରେ ଧରି ଗୋବର୍ଦ୍ଧନ ।

ରାଧା ପ୍ରାଣଧନ ହେ ନନ୍ଦନନ୍ଦନ

ତୁମେ ଗୋପୀଙ୍କ ଜୀବନ ॥

କଂସକୁ ସଂହାରି ଦୁଷ୍ଟ ନାଶ କରି

ସନ୍ଥ କରିଲ ପାଳନ ।

ହେ ପାଣ୍ଡବ ପ୍ରିୟ ଗୋ ବ୍ରାହ୍ମଣ ପ୍ରିୟ

ସଂହାରିଲ ନିଜ ଜନ ॥

ଭକତି ଡୋରରେ ବିଦୁରର ଘରେ

ଶାକ କରିଲ ଭୋଜନ ।

କୁବୁଜା ସୁରୂପା ହୋଇଲା ତୁମର

ପରଶ ଲଭି ତକ୍ଷଣ  ॥

ଊଦ୍ଧବଙ୍କୁ ଦେଲ ଦିବ୍ଯ ଜ୍ଞାନ ଜନ୍ମ

କରମ ଦିବ୍ଯ ତୁମର ।

ଧନ୍ୟ ହେଲେ ଗୋପୀ ଗୋପାଳ ସକଳେ

ଲଭି ତୁମକୁ ଗୋପର ॥

ସ୍ବଧାମ ଗମନ କରିଛ ବୁଡାଇ

ପ୍ରଭାସରେ ନିଜ ଘର ।

ଝୁରୁଛି ଯମୁନା ଝୁରେ ଗୋପପୁର

ଫେରିଆସ ଚକ୍ରଧର ॥

ଆଉ ଥରେ ଆସ ପ୍ରଭୁ ଚକ୍ରଧର

ବଇଁଶୀ ବାଇ ତୁମର ।

ହସୁ ଗୋପପୁର ଯମୁନାର ତୀର

ହର ଅବନୀର ଭାର ॥