ଆଉ ନାହିଁ

ଖୁସି ରୁଷି ଗଲା

ଶାନ୍ତି ନିରୁଦ୍ଦିଷ୍ଟ ହେଲା

ଯେବେ ମଣିଷ ଚାହିଁଲା ସୁଖ

ହସ କଟି ପକେଇଲା

ଆନନ୍ଦ ଅଭିମାନେ

ପାଖ ଛାଡି ଦେଲା

ଏବେ ଜାବୁଡି ଧରନ୍ତି

ଯେତେ ରୋଗ,ଶୋକ ଓ ଦୁଃଖ।

ହସିବାକୁ ଇଛା କରି

ହସି ପାରେ ନାହିଁ

କାନ୍ଦିବାକୁ ମନ

ହେଲେ କାନ୍ଦି ନ ପାରଇ

ଏ କି ଜୀବନ

ଯହିଁ ମୁଣ୍ଡ କୋଡ଼ିବା

ଭାଗ୍ୟକୁ ନିନ୍ଦିବା ଵ୍ୟତୀତ

ଆଉ କିଛି ନାହିଁ ।

ପତି ପତ୍ନୀ ଭାବ

 ନିହାତି ନୀରୋଳା

କୁଆଡେ ଯାଇଛି ଉଭେଇ

ପିତା ମାତା ପ୍ରତି କର୍ତ୍ତବ୍ୟ

ପିଲା କିଛି ନ କରଇ

ସମ୍ପର୍କର ମଧୁରତା

ଆଉ କାହା ଭିତରେ ନାହିଁ।