ଆତ୍ମହତ୍ୟା ତ ଏକ ରୋଗ

ଥାଉ ପାଖରେ ପ୍ରାଚୂର୍ଯ୍ୟ

ଧନ ସମ୍ପତିର, 

ପଦ ପଦବୀର, 

ସୁନ୍ଦର ପରିବାରର ।

ହୁଅ ଅଧିକାରୀ,

ଅସୀମ କ୍ଷମତାର,

ଅତୀବ ସୁନ୍ଦର ରୂପର,

ସଫଳତାର ଶୀର୍ଷର ।

ଜୀବନଟା

କିଛି ମୁହୂର୍ତ୍ତର,

ଅଟେ କ୍ଷଣ ଭଂଗୁର,

ଡାହା ମିଛର ସମ୍ଭାର ।

ମୃତ୍ୟୁ,

ଅଟେ ଚିରନ୍ତନ ସତ୍ୟ,

ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟିତ,

ଜୀବନର ଗତି ମୃତ୍ୟୁ ଆଡକୁ,

ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ ସଦା ଲଢିବାକୁ ।

କ୍ଷଣ ଭଂଗୁର ଜୀବନରେ,

ଜୀବନ ଅଛି ତ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଅଛି,

ଜୀବନ ଅଛି ତ ଅଭାବ ଅଛି,

ଜୀବନ ଅଛି ତ ଅସୁବିଧା ଅଛି ।

କ୍ଷଣ ଭଂଗୁର ଜୀବନରେ,

ଜୀବନ ଅଛି ତ ଅସନ୍ତୋଷ ଅଛି,

ଜୀବନ ଅଛି ତ ଅବଶୋଷ ଅଛି,

ଜୀବନ ଅଛି ତ ପ୍ରତାରଣା ଅଛି ।

କ୍ଷଣ ଭଂଗୁର ଜୀବନରେ,

ଜୀବନ ଅଛି ତ ଦୁଃଖ ଅଛି 

ଜୀବନ ଅଛି ତ ସୁଖ ଅଛି। 

ଜୀବନ ଅଛି ତ ଆନନ୍ଦ ଅଛି 

ଜୀବନ ଅଛି ତ ବିଷାଦ ଅଛି ।

ଏସବୁର ସମାହାର ଜୀବନ,

ଆବଶ୍ୟକ କେବଳ ସନ୍ତୁଳନ,

ସନ୍ତୁଳନ ଅଭାବ ହୋଇଲେ,

ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ ନିଜ ଚେଷ୍ଟାରେ,

ଦୂର୍ବଳ ହୁଏ ମାନସିକ ସ୍ତରରେ ।

ବଞ୍ଚିବାର ଇଛା,

କମିଯାଏ ପରିସ୍ଥିତିର ଚାପରେ,

ପଳାତନପନ୍ଥୀ ଭାବନାରେ, 

ଲଢି ଜିତି ଜିଇଁବାକୁ ଇଛାରେ

କମିଯାଏ ଧୀରେ ଧୀରେ ।

ଯଦି ଗଛ ପଶୁ ପକ୍ଷୀଂକୁ ଦେଖିବା

ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରନ୍ତି କି ନାହିଁ, ନପାଇବା

ସଭ୍ୟ ଶିକ୍ଷିତ ମଣିଷ ମାନଂକୁ ଦେଖିବା,

ପାଇବା ତ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କାମଟି କରିବା ।

ତେବେ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କାହିଁକି?

ଧୈର୍ଯ୍ୟର ଅଭାବ, 

ସହନଶୀଳତାର ଅଭାବ, 

ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ଚିନ୍ତାର ଅଭାବ,

ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ମାନସିକ ଭାରସାମ୍ୟର ଅଭାବ ।

ଆତ୍ମହତ୍ୟାରୁ ମୁକ୍ତି,

ବଞ୍ଚି ରହବାର ପ୍ରବୃତ୍ତି ଆବଶ୍ୟକ,

ପରିସ୍ଥିତିକୁ ସହି ଯିବା ମନର ଆବଶ୍ୟକ,

ନିଜର ଚିନ୍ତା ଚେତନାକୁ ପରଖିବା ଆବଶ୍ୟକ,

ଆତ୍ମବିଶ୍ଳେଷଣ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ ।