ଆସଗୋ ବରଷା

ଆସଗୋ ବରଷା କରିଛୁ ଭରଷା

ଆମେ ଯେତେ ପ୍ରାଣୀକୁଳ

ବରଷିବ ବାରି ଆମ ଦୁଃଖ ହାରି

ଜଗତର ଆଦିମୂଳ ।

ଝଞ୍ଜାର ଯାତନା ହରଇ ଚେତନା

ଘର୍ମ ଝର ଯାଏ ବହି

ଶୁଷ୍କ ନଦୀ ନାଳ ଘେନି ଆସେ କାଳ

ପଶୁପକ୍ଷୀ କୁଳ ପାଇଁ ।

ଚାହିଁଛି ଚାତକ କଲାକି ପାତକ

ନୀର ସୁଖ ନାହିଁ ତା'ର

ସୂରୁଜ ଗ୍ରାସରେ ଅନଳ ତ୍ରାସରେ

ମହୀ ହୁଏ ଛାରଖାର ।

ଅଂଶୁମାଳୀ ଘାତ ଦିଅଇ ଆଘାତ

ହରଣ କରେ ପରାଣ

ଦିବସ ବିବଶ ମାନବ ଅବଶ

ମିଳେ ନାହିଁ ଗୁଜୁରାଣ ।

ଫାଟିଛି ବସୁଧା ଦେଇ ଅମ୍ବୁ ସୁଧା

ଜୀବନ ଭରିଲେ ତୁହି

ମାତା ଅନ୍ନପୂର୍ଣ୍ଣା ହୋଇବେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣା

ସର୍ବ ଜୀବେ ଦୟାବହି ।