ଆସ ଥରେ ପ୍ରଭୂ

ଆସ ଥରେ ପ୍ରଭୂ ମୋ ଭଙ୍ଗା କୁଡିଆ କୁ

ଦେଖିଯାଅ ପ୍ରଭୂ ମୁଁ ଅଛି କେମନ୍ତେ ।

ନାହିଁ ମୋ ପାଖେ ରାଜା ର ଉଆସ

ଅଛି ଝାଟିମାଟିର ଖଣ୍ଡିଏ ବାସ ।

ନାହିଁ ମୋ ପାଖେ ରତ୍ନ ସିଂହାସନ

କୁଶରେ ତିଆରି ଖଣ୍ଡେ ଆସନ ।

ନାହିଁ ମୋ ପାଖେ ସର ଲବଣୀ

ଶାଗ ଭଜା ସଙ୍ଗେ ଅଛି ବାସି ତୋରାଣୀ ।

ନାହିଁ ମୋ ପାଖେ ପାଟ ପିତାମ୍ବରି

ଦେହ ଢାଙ୍କିବାକୁ ଅଛି ଖଣ୍ଡିଏ ଶାଢୀ ।

ନାହିଁ ମୋ ପାଖେ ରତ୍ନ ପଲଙ୍କ

ମୋ ପାଖରେ ଅଛି ଦଉଡିଆର ଖଟ ।

ନାହିଁ ପ୍ରଭୂ ତୁମ ମନ ମୋହିବାକୁ

ଦେବ ଦାସୀ ର ନାଚ

ଜାଣିଚି ମୁଁ ତୁମର କିଛି ଭଜନ ।

ଆସ ଥରେ ପ୍ରଭୂ ମୋ ଭଙ୍ଗା କୁଡିଆକୁ ।

ତୁମ ସେବା ଯତ୍ନେ କରିବିନି ମୁଁ ଉଣା

ପାଦ ରଖ ପ୍ରଭୂ ମୋ ଅଗଣା ।

ନାହିଁ ମୋ ପାଖେ ସୂନା କୂଅର ପାଣୀ

ମୋ ଆଖି ଲୁହରେ ଧୋଇବି ତୁମ ପାଦ କୁ ଆଣି ।

ଷାଠିଏ ପଉଟି ଦେଇ ପାରିବିନି

ନିଜ ହାତେ ଶାଗ ପଖାଳ ମୁଁ ଦେବି ଖୁଆଇ ।

କୋଳରେ ମୋର ଶୁଆଇ ଦେବି

ତୁମ ମହିମା ର ଗୁଣ ଗାଇବି ।

ଏତିକି ଆତିଥ୍ୟ ପ୍ରଭୂ ତୁମେ କରିବକି ସ୍ବୀକାର

ସଦା ଋଣି ରହିବି ମୁଁ ତୁମର,,

କୁହ ଥରେ ପ୍ରଭୂ ଆସିବ କି ଭଙ୍ଗା

କୂଡିଆ କୁ ମୋର ।