ଆସ ଋତୁରାଜ ଆସ

ଆସ ଋତୁରାଜ ଧରା ପୃଷ୍ଠେ ଆସ

ସ୍ଵାଗତେ ଜଗତ ରତ

ଆନନ୍ଦର ଉତ୍ସେ ତୁମେ ପରା ଅଛ

ତୁମ ତ ସୁନ୍ଦର ସ୍ଵଚ୍ଛ ।

ସକଳ ପରାଣେ ଭରି ଦିଅ ତୁମେ

କାମନା ବାସନା ଚାରୁ

ସତେ କି ସୁମନ ପୁର ପଲ୍ଲୀ ଖେଳି

ଲିଭାଏ ହୃଦୟ ଭୀରୁ ।

ଐକ୍ୟବଦ୍ଧ ହୋଇ ଫଗୁ ରଙ୍ଗ ନାଇ

ଢୋଲକର ତାଳେ ନାଚି

ସ୍ଵାଦିଷ୍ଟ ଭୋଜନ କରନ୍ତି ଉତ୍ସର୍ଗ

ସେନେହ ପୀରତି ବିଞ୍ଚି ।

ତୁମ ଆଗମନେ ଶୈବ୍ୟ ପୀଠେ ଭକ୍ତ

ଉଜାଗରେ ଦୀପ ଜାଳି

ବିଭୂ ପାଦ ତଳେ ମଙ୍ଗଳ ମନାସି

କରନ୍ତି ଅନ୍ତରୁ ଅଳି ।

ଋତୁ ମଧ୍ୟେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆହେ ଋତୁରାଜ

ରଙ୍ଗିନ ଚିତ୍ରିତ ରୂୂୂପ

ବିଶ୍ୱ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର  ଶାନ୍ତି ପ୍ରଦାୟକ

ତୁମେ ଆନନ୍ଦର ସ୍ତୁପ ।

ରାଧ ଦାମୋଦର ମନ୍ଦିରୁ ବାହାର

ମେଳନ ପଡିଆ ପାଇଁ 

ସଙ୍ଗେ ଭକ୍ତଗଣ ଉତଫୁଲ୍ଲିତ ମନେ

ନମାନନ୍ତି ଜଳ ଭୂଇଁ ।

ସୁଖ ପ୍ରଦାୟକ ଶିତଳ ବାହକ

 କୃପା ଦୃଷ୍ଟି ସଦା ରଖ

ଚର୍ମ ବ୍ୟାଧି ମୁକ୍ତ  ହେଉ ଏ ଜଗତ

ସଭିଏଁ ଲଭନ୍ତୁ ସୁୁଖ ।