ଆସ ମାଆ ମଙ୍ଗଳା

ଆସ ମାଆ ମଙ୍ଗଳା ନକର ଲୋ ହେଳା

ଜଗତେ ପଡିଛି ଦୁଃଖ

ତୁମେ ପରା ମାଆ  ସକଳ ପ୍ରାଣୀଙ୍କ

ମନରୁ ଲିଭାଅ ଶୋକ ।

ଚହଳ ପଡ଼ିଛି   ମାଳିକା ବଚନ 

ନିଶ୍ଚୟ ହୋଇବ ସତ

ଭୁଲି ଯିବେ ଜନ  ଦୟା କ୍ଷମା ଦାନ

ବିବେକ ରହିବ ଗୁପ୍ତ 

ସଂସାରକୁ ରଖ  ଭକତଙ୍କୁ ଦେଖ

ଚଳାଇ ଜୀବନ ଚକ ।

ଲାବଣ୍ୟ ଲୀଳାରେ ଦୟା ସବାରିରେ

ଆସ ମାଆଗୋ ଝୁଲି ଝୁଲି

ଚାରୁ ଚନ୍ଦ୍ରମୁଖୀ ଦେଖି ହେବେ ସୁଖି

ଭୀତ ତ୍ରସ୍ତ ଯିବେ ଭୁଲି

ସ୍ତବ୍ଧ ବିଭାବରୀ  ନପଡିବ ଭାରି

ଏତିକି ମାଗୁଣି ଭିକ ।