ଆସ ଲଗାଇବା ଗଛ

ଆସରେ ମିତ ଆସ ସଙ୍ଗାତ

ଆସ ଲଗାଇବା ଗଛ

ଆମ ସଭ୍ୟତା ଆମ ସଂସ୍କୃତି

ସୁରକ୍ଷା କରିବା ଆସ ।

ବନ ଭୂମିରେ ସଭ୍ୟତାର

ପ୍ରଥମ ସୂର୍ଯ୍ୟୋଦୟ

ସଂସ୍କୃତି ପାଇଁ ବନର ଦାନ

 ଅବିସ୍ମରଣୀୟ ।

ତପଶ୍ଚରଣ ର ପ୍ରଧାନ କେନ୍ଦ୍ର

ଅଟଇ ବନ ଭୂମି

ଶାନ୍ତ ପରିବେଶ, କମନୀୟ ରୂପ

ମୁନି ମନମୋହିନୀ ।

ଯାନ୍ତ୍ରିକ ସଭ୍ୟତା ବିକାଶ ଦିନୁ

ହତଶିରି ହେଲାଣି

ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକତାର ସୌରଭ ଆଉ

ମହକି ଉଠୁନି ।

ବରଷକେ ଥରେ ସରକାର କରନ୍ତି

ବନ ମହୋତ୍ସବ

ରାତି ରାତି ଗଛ କାଟି ପକାନ୍ତି ସେ

ଧ୍ୱଂସମୁଖୀ ମାନବ ।

ବନିକରଣ, ନବିକରଣ

ଆସ ଆମେ କରିବା

ଅକାଳ ବୃଷ୍ଟି,ବାତ୍ୟା ଦୁର୍ଭିକ୍ଷ

ନିୟନ୍ତ୍ରଣେ ରଖିବା ।

ବୃକ୍ଷରୁ ଜଳ,ଜଳରୁ ଶସ୍ୟ

ଶସ୍ଯରୁ ଜୀବନ

ସତର୍କ ବାଣୀ ଏ ସକ୍ରେଟିସଙ୍କର

ଭୁଲିନି ଏ ମନ।

ଜଣ ଜାଗରଣ ହେଲେରେ ସାଙ୍ଗ

ହଟିବ ବିପଦ

ଅମୁଲ୍ୟ ସମ୍ପଦ ଗନ୍ତାଘର ଏଇ

ଅରଣ୍ୟ ସମ୍ପଦ ।

ଜନ୍ମରୁ ମରଣ ଯାଏଁ ସାଥି ଆମ

ସିଏ ମାଆ, ସିଏ ରାହା

ଅନ୍ତୁଡ଼ିଶାଳ ଓ ମଶାଣୀର ଜୁଇ

ସାକ୍ଷୀ ପୁଣି ହୋମ ନିଆଁ।

ସିଏ ଅଛି ବୋଲି ପାଣିପାଗ ଅଛି

ଖରା,ବର୍ଷା ଶୀତ, କାକର

ପ୍ରକୃତ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ନିଭାଏ ପ୍ରକୃତି

କରି ଜୀବଜଗତ ର ସଞ୍ଚାର

ଫାଇଲିନ, ଫୋନି କେହି ମାଡିବେନି

ଥିଲେ ବୃକ୍ଷ ଚଉପାଶେ

ଶିଥିଳ ପବନ ସାଥେ ଅମ୍ଳଜାନ

ବୃକ୍ଷ ହିଁ ଯାଚି ପରସେ ।