ଅତି ଲୋଭରୁ ମୃତ୍ୟୁ

ଜୀବନ୍ତରେ ଲୋଡ଼ା ଧନ ଲୋ ସଙ୍ଗାତ

ଧନ ପାଇଁ ନୁହେଁ ଜୀବନ

ସେହି ଧନ କେବେ ଆଣେ ସନମାନ

କେବେ ବରିଥାଏ ମରଣ ।

ଧନ କୁ ନ ଦିଅ ପ୍ରାଧାନ୍ୟ ସଙ୍ଗାତ

ମନେ ଭରି ଅଭିମାନ

ସମାଜ କଲ୍ୟାଣେ କର ବିନିଯୋଗ

ସେହି ବଢ଼ାଇବ ମାନ ।

କେତେ ଦିନ କିଏ ଜୀଇଁବ ସଙ୍ଗାତ

ଏ ଜୀବନ ଅଢେଇ ଦିନ

ଆଣିଥିଲା କେହି, ନେଇଛି କେ ବୋହି

କରି କହିବୁ ଗଣନ ।

ଅତି ଲୋଭେ କରି ବରଣ ମରଣେ

ହୁଅନ୍ତି ଅସ୍ଥିତ୍ୱ ହୀନ

ଧନ ଗର୍ବେ କିଏ ହୋଇ ଗରିୟାନ

ଲୁଟେ ନାରୀ ସ୍ୱାଭିମାନ ।

ଧନ ଲାଗି ସବୁ ନାଟ ଲୋ ସଙ୍ଗାତ

ଧନ ନ ଚିହ୍ନଇ ପେଟ

ଧନ ବଳେ କା'ର, ବାର ନାରୀ ମେଳ

ଦାରା ପୁତ୍ର ନୋହେ ଭେଟ ।

ମଣିଷ ଜୀବନ, ଭାରି ମୂଲ୍ୟବାନ

ଈଶ୍ୱର ପ୍ରଦତ୍ତ ବିତ୍ତ

ସାଇତ ସାଦରେ ଏ ଅମୁଲ୍ୟ ବିତ୍ତ

ଈଶ୍ୱରେ ଲଗାଇ ଚିତ ।