ଆରାଧନା ଏକ ଅବୈଜ୍ଞାନିକ ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ

ଗର୍ଭଗୃହର ଛାତର ସିଲିଂରୁ ଝୁଲିଥିବା ରଙ୍ଗୀନ ନିଷ୍ପ୍ରଭ ଆଲୋକ ତଳେ ଈଶ୍ୱର !   

- ଲାଗେ ଯେପରି ରହସ୍ୟମୟ ଦୁନିଆ ଦରବାରର ଡାଏସ୍ ଉପରେ,     

ଚମତ୍କାର ମୁଖା ପିନ୍ଧା ଚେହେରାଟିଏ ଦର୍ଶକ ଓ ବିଚାରପତି ସାଜି ବସି ରହିଛନ୍ତି । 

ସେ ଯେପରି ଚାହିଁ ରହିଛନ୍ତି, ହାତ ଯୋଡି ତଳେ ଛିଡା ହୋଇଥିବା,

ଅସଂଖ୍ୟ ଚରିତ୍ର ମାନଙ୍କର ଅଜ୍ଞାତ ସୀମାହୀନ ଅପୂରଣୀୟ ଆଶା ମାନଙ୍କୁ ।

ଚିରସ୍ଥାୟୀ ଅନନ୍ତ ଶାଶ୍ୱତାରୁ ସେମାନେ କିଛି ବର୍ତ୍ତମାନକୁ ଖୋଜିଲା ବେଳେ    

ସମୟର ଧାରାରେ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ମାନେ ମଧ୍ୟ ଅଟକି ରହି ଯାଇଥାନ୍ତି ।       

ଘଣ୍ଟି ଘଂଟାର ଆରତୀ ଦୀପର ଛାୟାରେ ଦେବତା ମାନଙ୍କର ଜନ୍ମ ହୁଏ ।   

ଅଶରିରୀ ର ଶରୀର ସୃଷ୍ଟି ହେବାର ସଙ୍କେତ ମିଳେ ।        

ଭୃ ଯୁଗଳ ମଧ୍ୟରେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଆତ୍ମା ଦୃଶ୍ୟ ହୁଏ ସାକ୍ଷାତ ପରମାତ୍ମା ରୂପରେ । 

ଅଜ୍ଞାତରୁ ଜ୍ଞାତ ର ରୂପ ଆସେ ।   

ଲାଗେ, ଆଖି ଯେପରି କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ଅସହ୍ୟ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖୁଛି ।

କିନ୍ତୁ ଡାଏସ୍ ଉପରେ ବସିଥିବା ଈଶ୍ୱର ;

ଅପଲକ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଅନନ୍ତକାଳ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେମିତି ଚାହିଁ ରହିଥାନ୍ତି !  

ପଥର ମୂର୍ତ୍ତି ଭିତରେ ଜୀବନ ଏକ ଅବୈଜ୍ଞାନିକ ଚିନ୍ତାଧାରା ! 

କିନ୍ତୁ, ତାହା ତ ପଛରେ ଛାଡି ଆସିଥିବା ଅବଚେତନର ଏକ କ୍ଷୁଦ୍ର ଅଂଶ ।    

କାରଣ, ବିଶ୍ୱାସର ଛୋଟ ଛୋଟ ପୃଷ୍ଠାକୁ ଲେଉଟାଇବା ବେଳେ ;  

ବିଶାଳତାର ଅଦୃଶ୍ୟ ପୃଷ୍ଠାଟି ସାମନାକୁ ଆସିଯାଏ ।   

ସିଏ, ନିଜକୁ ଈଶ୍ୱର ସମ୍ମୁଖରେ ନଗ୍ନ ରୂପରେ ଛିଡା ହୋଇଥିବାର ଦେଖିପାରେ, 

ଅନ୍ଧକାରର ଭିଡ଼ ଭିତରେ, ଏକ ଆଲୋକର ସ୍ୱଚ୍ଛତା ମଧ୍ୟରେ ନିଜକୁ ଆବିଷ୍କାର କରେ ।

ନିଜ ସୃଷ୍ଟିର ଏକ ବିଶାଳ କ୍ରମ ବିବର୍ତ୍ତନର ଚିତ୍ର ଆବିଷ୍କାର ହୁଏ ।      

ଯେଉଁଠାରେ ଭୌତିକ ଜୀବନର ଆଶା ମାନେ ଫ୍ରିଜ୍ ହୋଇ ଲଟକି ରହି ଯାଆନ୍ତି । 

ଏକ ପଥର ମୂର୍ତ୍ତିର ଆବରଣ ତଳେ ଲୁଚି ରହି ଥିବା ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ରହସ୍ୟ ;   

କର୍ପୁର ଆରତୀର ଅତିଚେତନାର ଆଲୋକରେ ବିଲୀନ ହୋଇଯାଏ ।   

ଅର୍ଦ୍ଧନିମ୍ନଲିତ ଚକ୍ଷୁ ଏବଂ ଯୋଡ଼ା ହାତ ପାପୁଲି ମଧ୍ୟରେ, ଦୀପର ଜ୍ୟୋତିରୁ:  

ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସଂକେତର ଅକ୍ଷରଗୁଡିକ ପରିଷ୍କାର ଭାବରେ ଲେଖି ହୋଇଯାଏ । 

ଅନ୍ତରର ମନର କାନ୍ଥରେ ଟାଙ୍ଗି ହୋଇଯାଏ ;   

ଦ୍ଵନ୍ଦକୁ ଅତିକ୍ରମ କରୁଥିବା ସୂକ୍ଷ୍ମ ଚିହ୍ନଗୁଡିକର ଏକ ମାନଚିତ୍ର ।  

        

ଦୁନିଆରେ ବଞ୍ଚି ରହିବା ପାଇଁ,  

ନିଜର କଂକ୍ରିଟ୍ ଆଶା ଗୁଡିକର ପ୍ରତିଛବିଗୁଡ଼ିକ ଆଲୋକିତ ହୋଇଉଠେ ।    

ସେଇ ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରତୀକ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ମୂର୍ତ୍ତି ତଳେ ;    

ସହଜ ଆଶ୍ୱାସନାଟିଏ ମିଳିଯାଏ, 

ସେହି ଶାଶ୍ୱତଙ୍କ ରହସ୍ୟମୟ ଅଭୟ ହସ୍ତର ପ୍ରତିବିମ୍ବରୁ ।

କିନ୍ତୁ, ଆରୋହଣ ଓ ଅବରୋହଣ ଜୀବନର ଧ୍ରୁବକୁ ଯୋଡି ରଖିଥାଏ ; 

ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଶ୍ରେଣୀବଦ୍ଧ କାନୁନର ଶୃଙ୍ଖଳାବଦ୍ଧ ରାଜ୍ୟ ।    

ସିଂହାସନ ତଳେ ଛିଡା ଥିବା ଚରିତ୍ରଟି, 

କେବଳ ଶାଶ୍ୱତଙ୍କୁ ଜାବୁଡି ଧରି ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ଉବୁଟୁବୁ ହୁଏ ।      

ତା’ ବହୁମୁଖୀ ଅଶାର ଆସନ୍ନ ପୂର୍ଣ୍ଣତାର ପ୍ରସନ୍ନତାରେ !  

ଏବଂ ଏକ ରୋମାଞ୍ଚ ଭରା ଜୀବନକୁ ସାଙ୍ଗରେ ଧରି,    

ଭୌତିକ ବସ୍ତୁର ନଶ୍ୱର ଆକୃତି ଏବଂ ରଙ୍ଗର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟରୁ ; 

ଭରପୁର ଆନନ୍ଦ ଗୋଟାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରେ ।   

ଆଉ ଯେତେବେଳେ ଅନ୍ ଲିମିଟେଡ଼୍ ପ୍ୟାକ୍ ମନେ ହେଉଥିବା,  

ଅଦୃଶ୍ୟ ସମୟରୁ ଡାଟା ସରିଆସେ ;  

ଆତ୍ମାକୁ ବହନ କରୁଥିବା ଶରୀରର ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଶିଡ଼ିରେ,    

ହୀରା ର ସୂତାଟିଏ ବାନ୍ଧିବା ପାଇଁ ଚରିତ୍ର ମାନେ ବ୍ୟାକୁଳ ହୋଇ ଉଠନ୍ତି ।   

ଏବଂ ସେତେବେଳେ ହୁଏତ ସେମାନେ କହିପାରନ୍ତି - ଈଶ୍ୱର ଅବୈଜ୍ଞାନିକ ନୁହନ୍ତି।