କାଶତଣ୍ଡୀ ଫୁଲ

ବରଷା ବତାସ   ଫେରିଯାଏ କ୍ରମେ

   ଭବରଙ୍ଗମଞ୍ଚ ଛାଡି

ନିର୍ମଳ ଗଗନ    ହରି ନିଏ ମନ 

    ଧରଣୀ ସବୁଜ ଶାଢୀ ||

ନଈରେ ନଥାଏ      କୂଳଲଙ୍ଘା ସୁଅ

     କ୍ଷୀଣହୁଏ କ୍ରମେ ସ୍ରୋତ 

ପଠାରେ ତାହାର    ଆନନ୍ଦ ଲହରୀ

      ଦେଖରେ ସାଥି ସଙ୍ଗାତ ||

ନଦୀର ପଠାରେ    କ୍ଷେତର  ହିଡରେ

     ପାଦଚଲା ରାସ୍ତା ଧାରେ

ଖିଲି ଖିଲି ହୋଇ    ହସେ କାଶତଣ୍ଡୀ

    ସଭିଙ୍କର ମନହରେ ||

ଶରତର ଏହି    ଆଗମନ କ୍ଷଣେ

   କାଶତଣ୍ଡୀ ଝୁଲି ଝୁଲି

ପାର୍ବଣର ଋତୁ   ଆସିଗଲା ବୋଲି

    କହୁଛି ହୃଦୟ ଖୋଲି ||

ମେଘମୁକ୍ତ ଆଜି    ଗଗନ ପ୍ରଦେଶ

   ଭାସ୍କର କରେ ଝଲସେ

ତା ଶୁଭ୍ର କିରଣେ   କାଶତଣ୍ଡୀ ଫୁଲ

    ଧୋବ ଫରଫର ଦିଶେ ||

କାଶତଣ୍ଡୀ ମେଳେ    ମୋ ଫୁଲେଇ ପ୍ରିୟା

      ମୁରୁକି ମରୁକି ହସେ 

ଆଖିରେ ତାହାର     ଆଖିଏ  ସପନ

     ମୃଦୁ ପାଦଛନ୍ଦେ ଆସେ ||

କାଶତଣ୍ଡୀକୁ ସେ    ତା ଗାଲେ ଲଗାଇ

     ଲାଜେଇ ଲାଜେଇ ହସେ

ତନୁ ପାତଳି ସେ     ଅଳସୀ ଜହ୍ନ ଟେ

     ମୋମନ ଆକାଶେ ଭାସେ ||

ଶରତ ପବନେ    କାଶତଣ୍ଡୀ ନଇଁ

    କହେ ମୋର ପ୍ରିୟା କାନେ

ମନ ଖୋଲି ସବୁ     କଥା  କହିଦିଅ

     ରଖନାହିଁ କିଛି ମନେ ||

ମୁଁ ଦିଶେ ଯେମିତି   ଧୋବ ଫର ଫର

    ହୃଦୟକୁ କର ସଫା

ଶରତର ଶାନ୍ତ     କାନ୍ତ ଜହ୍ନ ଯେହ୍ନେ

    ଜୋଚ୍ଛନା ଢାଳଇ ତୋଫା ||

ହୃଦୟ ମନକୁ     ଆବିଳତାମୁକ୍ତ

     କରିଦିଅ ଆଜି ତୁମେ

ପାଟିରୁ ନଝରୁ    ପଦେ କଟୁ କଥା

     ଥିବାଯାଏ ଧରାଧାମେ ||