ଆମେ ଯେବେ ଛୋଟ ଥିଲୁ

ଆମେ ଯେବେ ଛୋଟ ଥିଲୁ

ଜୀବନ ଗୋଟିଏ ଫୁଲର ମହକ ପରି ବାସ୍ନା ଥିଲା

ପ୍ରଥମ ପ୍ରଥମ ପାଠ ପଢା ସ୍କୁଲ ଯିବା

ଆଖିରେ ଲୁହ ଆଣୁଥିଲା

ପରେ ଅଭ୍ୟାସ ହେଇଗଲା

ସେ ସମୟରେ ପାଠ ଭିଡ କମ ମଜା ବେଶୀ ଥିଲା

ଜୀବନ ଗୋଟିଏ ରଙ୍ଗଭରା ପ୍ରଜାପତି ପରି ଥିଲା

କିଏ ଭୁଲିପାରିଥିବ ସେଇ ଛୋଟ ବେଳର ଦିନ ଗୁଡା

ମଣିଷ ଯେତେ ବଡ଼ ହୁଏ ସେତେ ରୁକ୍ଷ ହେଇଯାଏ

ସମୟ ସହ

ସେଇ ଚିନି ଖାଇବା ସ୍କୁଲ ଗୀତ ପରି

ଜନି ଜନି ପରି

ଖେଳରେ ଖେଳରେ ଶିଖଉଥିଲେ ସବୁକିଛି

ସେଇ ଏଲ କେଜି ୟୁ କେଜିର ସମୟ ଫେରି ଆସନ୍ତା କି

ଜୀବନଟା ଭାରି ଭଲ ଲାଗନ୍ତା