ଆମେ ପ୍ରେମପକ୍ଷୀ

ଅଚିହ୍ନା ମଣିଷ ତୁମେ

    ହେଲ ପରିଚିତ

ତୁମ ପାଇଁ ହୃଦୟ ମୋ'

    କାହିଁ ବ୍ୟାକୁଳିତ ।

କବି ତୁମେ ଗଢିପାର

    ଭାବ କୋଷାଗାର

କରତାଳି ଫୁଲମାଳ

    ତୁମ ଉପହାର ।

ତୋଳିପାର ଶବ୍ଦସୌଧ

    ଆକାଶ ବକ୍ଷରେ

ଛୁଇଁପାର ଜହ୍ନ ତାରା

   ଲେଖନ ମୁନରେ ।

ବଣମଲ୍ଲୀ ସଦୃଶ ମୁଁ

   ନୀରବ ମନରେ

ଭାବାବେଗ ଠୁଳ କରି 

   ଲେଖେ କବିତାରେ ।

ଭେଟହେଲା କେଉଁ ଏକ

   ଶୁଭ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ

ବାନ୍ଧିହେଲା ହୃଦୟଟା

   ବନ୍ଧୁ ସମ୍ପର୍କରେ ।

ଭାବନାର ଖିଅ ଯୋଡି

    କବିତାଟି ଲେଖି

ପଚାରିଲ ସ୍ମିତାହାସେ

   କୁହ ଟିକେ ଦେଖି ।

କିବା ଆଉ ରହିପାରେ

   ମୋର କବୀପ୍ରାଣ

ଯୋଡ଼ିଦେଲି ପଦଟିଏ

   ଦେଇ ଶବ୍ଦ ଧ୍ୟାନ ।

କବିତ୍ୱର କାରାଗାରେ

   ମୋ' ଜୀବନ ବନ୍ଦୀ

ଅଜାଣତେ ପୀରତିରେ

   ହୋଇଗଲ ଛନ୍ଦି ।

ମିଳାମିଶା ଗପସପ

   ଭାବ ଦିଆନିଆ

ଶିହରଣେ ରୋମାଂଚିତ

   ପ୍ରୀତି ମଗ୍ନ ହିଆ ।

ଆଖି ପରେ ଉଇଁଥିବା

   ସପନର ଚିତ୍ର

ପ୍ରେମରଙ୍ଗ ବୋଳିଦେଇ

   କରିଦେଲ ସତ ।

ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମର ଡାଳେ

   ଆମେ ପ୍ରେମପକ୍ଷୀ

ବସାଟିଏ ଗଢ଼ିଦେଲେ

   ବିଶ୍ୱାସ ହିଁ ସାକ୍ଷୀ ।