ଆମ ପ୍ରିୟ ବସୁଧା

ଆହା କି ସୁନ୍ଦର ବସୁଧା ମୋହର,

                            ଗର୍ଭେ ଭରିଅଛି ରତ୍ନର ଭଣ୍ଡାର ।

ବୃକ୍ଷ ଲତା ଭରା ତାହାର ଶରୀର,

                        ପଦ ଧୌତ କରେ ସୁନୀଳ ସାଗର ।

ମୁକୁଟ ସମାନ ପର୍ବତ ଶିଖର,

                                ତହୁଁ ବହୁଅଛି ସୁଶୀତଳ ଝର।

ତିନି ଭାଗ ଜଳ ଏକ ଭାଗ ସ୍ଥଳ,

                           ସେଥିପାଇଁ ବିଶ୍ବ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ବିରଳ।

ଦେହେ ଭରିଅଛି ପଶୁ-ପକ୍ଷୀ-କୀଟ,

                              ସଭିଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସମ୍ପର୍କ ଅତୁଟ।

ନୀଳ ଗ୍ରହ ବୋଲି ବିଶ୍ୱରେ ବିଦିତ,

                       ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଜୀବ ବୋଲି ମାନବ ନାମିତ ।

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଚନ୍ଦ୍ର ଦୁହେଁ ନୟନ ସଦୃଶ,

                         ଦିନ ଓ ରାତି ରେ ଢାଳନ୍ତି ପ୍ରକାଶ ।

ଷଢ ଋତୁ ବିଜେ କରନ୍ତି ଧରାରେ,

                      ଧରା ଶୋଭା ପାଏ ଋତୁ ଅନୁସାରେ ।

ସର୍ବଂସହା ସେ କରେନା ଅଭିମାନ,

                            କୁମଣିଷ କିଂତୁ କରଇ ଦୋହନ।

ବସୁଧା କଷ୍ଟକୁ ମଣିଷ ବୁଝେନା,

                      ଦଣ୍ଡ ଦେବ ଅସହ୍ୟ ହେଲେ ଯାତନା।