ସ୍ଵପ୍ନର କୋଣାର୍କ

ଜୀବନର ଖଣ୍ଡିତ ସ୍ଵପ୍ନ କୁ ଧରି 

ଭବିଷ୍ୟତର ନଅର ତୋଳୁଚି 

ଯେତିକି ଆଗକୁ ବଢୁଚି ସେତିକି ଡର କି 

ଏ କୋଣାର୍କ ର ମୁଣ୍ଡି ମାରିବା ପାଇଁ ,

ଆଉ ଗୋଟେ ଡର କି ପୁଣି ଗୋଟେ ଧରମା ନ ଜନ୍ମୁ

କି, ହଠାତ୍ ଆସି ଏ ସମୁଦ୍ର ଗର୍ଭରେ ଲମ୍ଫ ନଦଉ ।

ହୁଏତ ତା ରକ୍ତରେ ଏ ମାଂସ ର କୋଣାର୍କ ଟା

ସିନ୍ଦୂରା ଫାଟି ଲାଲ୍ ଦିଶିବ 

କୋଇଲି ର କୂଜନେ ଏ ଶୂନ୍ୟର ମନ୍ଦିର

ତାର ଆଳସ୍ୟ ମେନ୍ଟେଇବ

ପୁଣି ଥରେ କଳକଳ ନାଦରେ ଝଙ୍କ୍ୃତ ହେବ ଚନ୍ଦ୍ରଭାଗା 

ସ୍ଵପ୍ନର କୋଣାର୍କ ମୋର ଆକାଶ ଛୁଇଁଯିବ ।

ନା ନା ରହିଯାଉ ପଛେ ଅଧା ତିଆରି 

ହେଲେ ଏଥର ଧରମା କୁ ବା ବା ଦେବିନି 

ନିଜକୁ ମହାନ କରି ଆଜି ସେ ଇତିହାସର ପ୍ରଥମ ପୃଷ୍ଠାରେ

ମୁଁ ବି ରହିବାକୁ ଚାହେଁନି ମୁଖବନ୍ଧରେ, 

ବାସ୍ ଏ ସ୍ଵପ୍ନର କୋଣାର୍କର ମୁଣ୍ଡି

କେମିତି ମାରିବି ସେଇ ଅଭିଳାଷରେ ।