ପାର୍ଥକ୍ୟ

ଗରିବ ଚୋବାଏ    ଚାଉଳ ମୁଠାଏ 

     ଦରିଦ୍ରର ଆଖ୍ୟା ପାଏ 

ଧନୀ ଚୋବାଇଲେ  ସମାଜ ଆଖିରେ

    ଖୁସିରେ ଚୋବାଉ ଥାଏ ।

କେବେ ଗରିବଟା   କଲେ ଭୁଲ ଭଟା

      ସତେକି ସବୁରି ଶାଳୀ

ଧନୀ ବ୍ୟକ୍ତି ଯେବେ ଭୁଲ କରେ କେବେ

     ସଭିଏଁ ଯାନ୍ତି ପାଶୋରି ।

ଗରିବଟା ଯେବେ  ମାମଲତକାର ହୁଏ

     ସବୁ ଅଠା ତା ମୁଣ୍ଡରେ

ଧନୀ ମାମଲତକାର ଯେତେ ଭୁଲ ତାର

     ଧରେନି କେହି ତୁଣ୍ଡରେ ।

ଗରିବଟି ଯେବେ   ଭଲ ଲୁଗା ପିନ୍ଧେ

      କରନ୍ତି ଟାହି ଟାପରା

ଧନୀ ହୋଇ ଯେବେ  ଛିଣ୍ଡା ପିନ୍ଧିଥାଏ

     ତାହାର ସଉକ ପରା ।

ସଭାରେ ଗରିବ     ହକ କହୁଥିବ

     ଶୁଣିବେନି କେହି କଥା

ଧନୀର ତୁଣ୍ଡରେ     ମିଛ ସତ ହୁଏ

    ସର୍ବେ ଟୁଙ୍ଗାରିବେ ମଥା ।

ଗାଆଁ ଭୋଜି ଭାତେ ଡାକନ୍ତି ସମସ୍ତେ

    ମାମଲତକାର ସେ ହୁଏ

କଟା ବଟା ଠାରୁ  ପତ୍ର ଉଠା ଯାଏ

     ଗରିବଟି କରୁଥାଏ ।

ଗରିବ ଯୋଜନା ନାମ ଅଟେ ସିନା

     ଧନୀଙ୍କୁ ହୁଏ ପଞ୍ଚମ

ଗରିବ ଚିଠାରେ ନାଆଁ ଲେଖି ସିଏ

    ଯୋଜନା କରେ ହରଣ ।

ରାଜନୀତି ଠାରୁ  ଅଫିସ ବାଡ଼ିରେ

      ଧନୀର ସବୁଠି ହାତ

ଗରିବର ଧନ      କରନ୍ତି ହରଣ

    ଦେଇ ଲାଞ୍ଚ ମୋଟା ବିତ୍ତ ।