ପ୍ରେମ ଚିରନ୍ତନ ଶାଶ୍ବତ

ପ୍ରେମରେ ଜୀଅଁଇ ପ୍ରେମରେ ମରଇ

ପ୍ରେମ-ସୁଧାପାୟୀ ମରତ

ଐଶ୍ବରୀୟଠାରୁ ମାନବୀୟ ଯାଏ

ପ୍ରେମ ଚିରନ୍ତନ ଶାଶ୍ବତ

ଅନୁଭବରେ

ଜାଗଇ ହୃଦେ ଶିହରଣ

ପରସ୍ପର ପ୍ରତି ଆବେଗ ଆହ୍ବାନ

ଯୋଡ଼ି ରଖେ ଦୁଇଟି ମନ ।

ଭକ୍ତ ଭଗବାନ ହୁଅଇ ମିଳନ

ଭାବମୟ ଥିଲେ ହୃଦୟ

ବିଶ୍ବାସ ଭରସା ଆପଣାପଣରେ

ମିଠା ଲାଗେ ପ୍ରୀତି ପ୍ରଣୟ 

ଭାବ ବନ୍ଧନ

ତୁଟେ ନାହିଁ ଜୀବନ ସାରା

ଆହା ! କି ଅପୂର୍ବ ଜୀବ ପାଇଁ ଶୁଭ

ସେ ପ୍ରେମ-ଗୀତି ଅପାଶୋରା ।

ଶ୍ରୀରାଧା ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ସୁଦାମା ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ

ସତ୍ୟବାନ ସାବିତ୍ରୀ ଗାଥା 

ପ୍ରେମ ପରା ଯୁଗେ ଯୁଗେ ସମ୍ମୁଜ୍ଜ୍ବଳ

ପୁରାଣ ବର୍ଣ୍ଣଇ ସେକଥା 

କଳିକାଳରେ

ଦାସିଆ ବନ୍ଧୁ ମହାନ୍ତି

ଗୌଡୁଣୀ ମାଣିକ କାଞ୍ଚି ରାଜଜେମା 

ପଦ୍ମାବତୀ ଭକତି ମତି ।

ମଧୁ, ଗୋପବନ୍ଧୁ ଦୀନଜନ ବନ୍ଧୁ

ତ୍ୟାଗ, ପ୍ରେମରେ ମହକିତ

ଗାନ୍ଧୀ କସ୍ତୁରବା ଶିଖାଇଅଛନ୍ତି

ପ୍ରେମ ଆଉ ତ୍ୟାଗ ମହତ୍ତ୍ଵ

ବାଜି, ଧରମା

ଦେଶ ପ୍ରେମ ଜାତି ପ୍ରେମରେ

କାଳ ବକ୍ଷେ ଚିର ଅଜରଅମର

ରହିଥିବେ ଲୋକ ମୁଖରେ ।