ମଣିଷ ଜୀବନ ପାଣି ଫୋଟକା

ପାଣି ଫୋଟକାଟି ଦେଖୁଛ କିପରି

ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ଫାଟି ଯାଏ ।

କ୍ଷଣ ଭଙ୍ଗୁର ଏ ମଣିଷ ଜୀବନ

ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଚାଲିଯାଏ ।୧।

ଦୁର୍ଲ୍ଲଭ ଜୀବନ ପାଇଛି ମଣିଷ

କେତେ ଜନ୍ମ ତପ ଫଳେ।

ନିଜକୁ ଜାଣିବ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଚିହ୍ନିବ

ତରିଯିବ କାଳବଳେ ।୨।

ସହଜ କଥାରେ ବୁଝାଇ କହିଲେ

ପ୍ରଭୁ ଆମରି ଭିତରେ ।

ବସି ରହି କରି କରାଉ ଅଛନ୍ତି

ନିଜେ ନିର୍ଲିପ୍ତ ଭାବରେ ।୩।

ଦର୍ପଣରେ ମଳି ଲାଗି ରହିଥିଲେ

ଦିଶେ କି କେବେ ଲପନ ।

ପ୍ରଭୁ ଆମ ମଧ୍ଯେ ରହିଛି ପରଦା

ମାୟା ବୋଲି ତାକୁ ଘେନ ।୪।

ଚିହ୍ନିଲେ ମାୟାକୁ ହଟିଯାଏ ଦୂରେ

ଆତ୍ମ ଦରଶନ ମିଳେ ।

ଅତ୍ୟନ୍ତ ସହଜ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଦୁଷ୍କର

ଏ ଦର୍ଶନ ଧରା ତଳେ ।୫।

ସକଳ ଜଗତେ ଦେଖ ଆତ୍ମରୂପ

ସ୍ବୟଂ ଆତ୍ମରୂପ ହରି ।

କରୁଛନ୍ତି ଲୀଳା ବିଭିନ୍ନ ରୂପରେ

ନିଜର ସ୍ବରୂପ ଧରି । ୬ ।

ଚାଲିଗଲେ ଥରେ ମଣିଷ ଜୀବନ

ଆଉ କି ଆସିବ ଫେରି ?

ଯାବତ ଶରୀର ରହିଛି ତୁମର

ଯତ୍ନ କର ହେତୁ କରି ।୭।

ଗୀତା ଅଧ୍ୟୟନ ପ୍ରାଣାୟାମ କଲେ

ପୁୁରୁବ ପାତକରାଶି ।

ହଟିିଯିବ ଯେବେ କେବେହେଁ ପାତକ

ଆଉ ନପାରିବ ଗ୍ରାସି ।୮।

ଗଙ୍ଗାଜଳ ସମ ମନ ନିରିମଳ

ଯଦି କରିବ ନିଜର ।

ସ୍ବଧରମେ ରହି ଅତିଥି ଦ୍ବିଜ

ପୂଜନ ନିତିଦିନ କର ।୯।

ଅନ୍ନ କର ଦାନ ନିତି, ନିତି କର

ସାଧୁସଙ୍ଗ ହରିକଥା ।

ଗୃହସ୍ଥ ଧରମ ହୋଇଯିବ ଧନ୍ୟ

ତରିବ ତୁମେ ସର୍ବଥା ।୧୦।