ଆମ ପରିବାର

ଏ ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ଧାମରେ 

      ପରିବାର ଠାରୁ

         ସୁନ୍ଦର ସ୍ଥାନଟେ ନାହିଁ,

ଯହିଁ ପରସ୍ପର 

      ସେନେହ ମମତା

          ରହିଥାଏ ଖୁନ୍ଦି ହୋଇ ।

ଗୁରୁଜନମାନେ 

   ଚଳନ୍ତି ଦେବତା

      ପିଲାଏ ଅଗଣା ଫୁଲ,

ପିତା ମାତା ଆମ 

   ପୂଜାରୀ ସାଜନ୍ତି

       ମନ୍ଦିର ଠାରୁ ସେ ଭଲ ।

ରାଗରୁଷା ଆଉ 

   ଅଭିମାନ ସବୁ 

      ଏହିଠାରେ ହୁଏ ଶେଷ,

ଦୁଃଖେ ଥିଲେ କେହି 

   ସଭିଙ୍କ ଓଠରୁ

        ଉଡିଯାଏ ଭୋକଶୋଷ ।

ଆଧୁନିକତାର ଛାପ 

     ବାଜି ଆଜି

       ଖଣ୍ଡବିଖଣ୍ଡିତ ହେଲା,

ଯୈ।ଥପରିବାର 

    ଦେଖିବା ସପନ 

       ସବୁ ଘରେ ଠିଆ ପାଲା ।

ପାରିବାରିକ 

   କଳହଟା ଆଜି

      ପଲ୍ଲୀରୁ ସହର ଯାଏଁ,

ସୈ।ଜନ୍ୟ ସଂସ୍କାର 

     ଶାନ୍ତି ପ୍ରିତି ଭାବ

        ଖୋଜିଲେ ମିଳୁନି ହାଏ ।

ଭାଇ ଭାଇ ଭାବ 

   ସାତ ସ୍ଵପ୍ନ ଆଜି

      ମାଆ ବାପା ହିନିମାନ,

ନିଜ ସୁଖ ନେଇ 

   ସଭିଏଁ ରହିଲେ

      ମନ୍ଦିର ପୂଜାରୀ ଶୂନ୍ୟ ।

ପୂର୍ବେ କଥାଥିଲା 

   ଯୁଦ୍ଧେ ହାରିବୁନି 

      ସାଙ୍ଗରେ ଥିଲେ ତୋ ଭାଇ,

ବଡ଼ ଶତ୍ରୁ ଆଜି 

    ଭାଇ ହିଁ ସାଜିଛି

        କାହାକୁ କହିବା ସାଇଁ ।

ପରିବାର କଳ଼ହ 

    ବଢ଼ି ତ ଯାଇଛି

       ସବୁଠାରେ ହାହାକାର,

ଏକ ଅନ୍ନବର୍ତ୍ତୀ 

    ପରିବାରରେ ବି

        କଳହର ଅବତାର ।

ତଥାପି ସୁନ୍ଦର 

    ପରିବାର ଆମ

        ଥିଲା ଅଛି ରହିଥିବ,

ମାନ ଅଭିମାନ 

   ରାଗରୁଷା ଆମ 

       ଦିନେ ଶେଷ ହୋଇଯିବ ।