ଆକୁଳ ବିଳାପ

ବିଷମ ଦାରୁଣ ଦୁଃଖ     କୁଳିଶ ପ୍ରହାରେ

   ଉତ୍କଳ ର ସାହିତ୍ୟ କାନନେ

ଜଳି ଗଲା ତା ପ୍ରକୋପେ  ଅମୁଲ୍ୟ ଅଲଭ୍ୟ

   ସୁବର୍ଣ୍ଣ ପାଦପ ଅନୁକ୍ଷଣେ ।

ଓଡିଆ ଜାତି ଆକାଶ   ଉଦ୍-ଭାସିତ ରବି

  ଅସ୍ତମିତ ଅବା ଅବେଳରେ

ନିର୍ଘାତ ଅନ୍ଧାରେ ମଗ୍ନ     ଉତ୍କଳ ଭୁବନ

   କାନ୍ଦୁଛନ୍ତି ସର୍ବେ ଆର୍ତ୍ତସ୍ଵରେ ।

ଦଶଦିଗୁ ଶୁଭୁ ଅଛି    କ୍ରନ୍ଦନ ର ରୋଳ

   ଅନିଳେ ଖେଦୋକ୍ତି ଗୁଞ୍ଜରଣ

ତଟିନୀ ପ୍ରବାହେ କରି    ଆକୁଳ ବିଳାପ

   ଏମନ୍ତ ତା କୁଳୁକୁଳୁ ତାନ ।

ଉଜ୍ଵଳ ଜୋତିଷ୍କ ଜ୍ୟୋତି   ପ୍ରଶାନ୍ତ ମୂରତି

   ନମ୍ର,କମ୍ର ସୁନ୍ଦର ଶ୍ରୀମୁଖ

ପ୍ରଜ୍ଞା ଜୋଛନା ବିଧୌତ  ଜ୍ଞାନ ଗର୍ଭ ବାଗ୍ମୀ

   ଶାସ୍ତ୍ରେ ଅନୁପମ ହେ କାର୍ମିକ ।

ଧନ୍ୟ ତୁମେ କ୍ଷଣଜନ୍ମା   ଧନ୍ୟ ମାତା,ପିତା

    କିମ୍ବଦନ୍ତୀ ପୁରୁଷ ପୁଙ୍ଗବ

ସାହିତ୍ୟାକାଶ ନକ୍ଷତ୍ର    ମର୍ଯ୍ୟାଦା ପୁରୁଷ

   ପ୍ରାତଃ ସ୍ମରଣୀୟ ପୁଣ୍ୟ ଶ୍ଳୋକ ।

ମହା ପ୍ରସ୍ଥାନ ର ଗତି   “ଭୂଲୋକ ଭୁବନ

  ତେଜି” ଆଜି ପରଲୋକ ପଥେ

ଅମର ଧାମକୁ ଗତି    ଚିରକାଳ ପାଇଁ

   ପରକରି ଆମକୁ ହେ ଏଥେ ।

ଅମ୍ଳାନ ପ୍ରତିଭା ପନ୍ନ   ଧୀ-ମାନ ମନିଷି

   ପ୍ରଜ୍ଞା ପୁରୁଷ ପରମ ଯୋଗୀ

ଭାଷା ସାହିତ୍ୟର ପୁଣ୍ୟ  ପ୍ରଭା ଆଭା ରଶ୍ମି

   ବିଭାଷେ ଅମୃତ ମୟ ଛବି ।

ସାହିତ୍ୟ ଗୌରବ “ରୁଷି   ପ୍ରତିମ” ମନୋଜ 

  ଲଭି ଦିବ୍ୟ ତେଜ ପୁଞ୍ଜ ଜ୍ୟୋତି

ଲିନହେଉ ପୂଣ୍ୟ ଆତ୍ମା   ଶ୍ରୀହରି ପୟରେ

  ଗାଅ ରେ ମନ୍ତ୍ର ଓଁ ଶୁଭ ଶାନ୍ତି ।

ଉତ୍କଳ ଅମୂଲ୍ୟ ରତ୍ନ     ସ୍ଵର୍ଗ ଅଭିଯାନେ

    ସାଜସଜ୍ଜା “ପୁଷ୍ପକ ବିମାନ

ଉପସ୍ଥିତି ଦେବଦୂତେ”         ଗନ୍ଧର୍ବେ ମଧୁର 

       କରୁଛନ୍ତି ସ୍ଵାଗତ କିର୍ତ୍ତନ  ।

ସରଗ ଦେଶରେ ରହି   ଦେବତାଙ୍କ ମେଳେ

   ପ୍ରତିଫଳୁ ତବ ଆଶିର୍ବାଦ

ଶୁଭ ଜ୍ଞାନ ମନ୍ଦାକିନୀ   ଝରୁ ଏ ଉତ୍କଳେ

   ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ହେ ଭୂଷଣ ପଦ୍ମ ।