ଆକସ୍ମିକ ଅମାବାସ୍ୟା

ଜହ୍ନ ଲୋ, ତୁ ପରା ରଜନୀରାଣୀର

    ମଧୁ ଯାମିନୀ ସଙ୍ଗିନୀ,

ସାୟଂକାଳରେ ତୁ ସନ୍ଧ୍ୟାରାଣୀ କୋଳ

    ସ୍ନେହାପ୍ଲୁତା ସୀମନ୍ତିନୀ ।

ପୂର୍ଣ୍ଣିମାରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ-  ପ୍ରାଣା,ପ୍ରଣୟିନୀ

   ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାର ମୃଦୁ ଛଟାରେ,

ରଙ୍ଗ ଭରିଦେଉ   ଶୁଭ୍ର ସନ୍ତର୍ପଣେ

    ଜୋଛନାର ଅଭିସାରେ ।

ଅଭିସାରିକା ତୁ   ଅନନ୍ତ ଆକାଶ

   ତୋ' ହସର ଧାରେ ଧାରେ,

ପ୍ରୀତି ବାଢ଼ିଦିଏ  ପ୍ରଣୟ ନୃତ୍ୟର

   ଭଙ୍ଗୀରେ,ନୀଳ ସାଗରେ ।

ଆକାଶ ସାଗର   ମହାମିଳନର

    ଅପୂର୍ବ ସଙ୍ଗୀତ ଗାଏ,

ସେଇ ସଙ୍ଗୀତର ସୁର ରାଗିଣୀରେ

   ପ୍ରକୃତି ବିଭୋର ହୁଏ ।

ଶାରଦୀୟ ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା ଅବିକଳ୍ପ ତୃଷ୍ଣା

    ପ୍ରେମୀଯୁଗଳ ପ୍ରଣୟ,

ସିକ୍ତ ସୁରଭିରେ ସୌଭାଗ୍ୟଶାଳିନୀ

   ପ୍ରେମୀଙ୍କ ପ୍ରାଣ ମୃଣ୍ମୟ ।

ଜହ୍ନରେ କଳଙ୍କ  ଅଙ୍କ ଅଳଙ୍କାର

    ବିଧାତାଙ୍କ ବରଦାନ,

ସେଇଥିପାଇଁ ତା' କଳଙ୍କକୁ ନେଇ

   ସୁନ୍ଦରୀ ସେ ସର୍ବାଙ୍ଗୀନ !

କଳଙ୍କ ନ ଥାଇ  ସନ୍ଦେହ ପଣରେ

    ନାରୀ ହୁଏ କଳଙ୍କିତା,

ହେଲେ ବି ସାଧବୀ ମର୍ତ୍ତ୍ୟର ମାନବୀ

    ହେବ କି ଅପରାଜିତା ?

ଜହ୍ନ ଲୋ,ସତେ ତୁ ଲାସ୍ୟ ମନ୍ଦାକିନୀ

    ରୂପରେ ଲାବଣ୍ୟବତୀ,

ରାଜନନ୍ଦିନୀ ତୁ  ପ୍ରଥା- ବନ୍ଦିନୀ ମୁଁ

    ସତୀ ହୋଇ ବି ଅସତୀ ।

ସତ୍ୟ ଅସତ୍ୟର  ବଶ୍ୟ ବଳୟରେ

    ସତ୍ୟ ହୁଏ ଆଜ୍ଞାଧୀନ,

ଅଦ୍ଭୁତ ମଣିଷ    ବିଚିତ୍ର ତାହାରି

    ସାମାଜିକ ସମ୍ବିଧାନ !

ମୁଷ୍ଟିମେୟ କିଛି ବ୍ୟକ୍ତି ବଳାତ୍କାରେ

    ସମାଜ ସଦା ଲୁଣ୍ଠିତ,

କୁହ ଲୋ ଚନ୍ଦ୍ରମା ! ସୁରକ୍ଷିତ କେହ୍ନେ

   ରଖିବି ମୋ'ର ସତୀତ୍ବ ?

ମୋ' ସତୀତ୍ବ କୋଳ ନିର୍ମଳ ହେଲେ ବି

    ଅହର୍ନିଶ ଅମାବାସ୍ୟା,

ସେଇଥିପାଇଁ ତ ନିରୀହା ବୈଦେହୀ

    ଆଜୀବନ ଅଭିଶପ୍ତା ।

    

ଅମାବାସ୍ୟା କୋଳେ ତୋ' ପ୍ରୀତି ଚହଳେ

    କଳଙ୍କ ତୋ' କଥା କୁହେ,

ମୋ' କଳଙ୍କ ପରା  ବୃଥା ଅଭିଶପ୍ତା

     ତା' କଥା ବୁଝିବ କିଏ !

ମର୍ତ୍ତ୍ୟରେ ନାରୀତ୍ବ ପ୍ରଥା ପ୍ରପୀଡ଼ିତ

    ଅସୂୟା ଅସୂର୍ଯ୍ୟଂପଶ୍ୟା,

ସେଇଥିପାଇଁ ତା'  ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ପଣରେ

    ଆକସ୍ମିକ ଅମାବାସ୍ୟା ।