ଆହେ ମନ ପ୍ରିୟେ

ଆହେ ମନ ପ୍ରିୟେ        ମନ ମୋହିନୀ ଗୋ

           ଲୟ ତୁମ ପଦ ଛନ୍ଦେ

ଗନ୍ଧର ପସରା           ଗନ୍ଧ ବାହ ଦେଇ  

          ଯାଅ କାହୁଁ ସ୍ମିତ ମନ୍ଦେ ।

ଅଳଙ୍କୃତ ଭୂତ           ରୌପ୍ୟ ତୁମ ଦେହେ

          କଟି ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ ସୁତା ଛନ୍ଦି 

କଜ୍ଜଳ ପୂରିତ            ନୟନ ଯୁଗଳ '

         ହସ୍ତେ କଙ୍କଣ ଯେ ବାନ୍ଧି ।

ପୀରତି ନୟନେ         ବାନ୍ଧି ଦେଇ ମୋତେ

          ମନ ମୋର କ୍ରୟ କରି 

କାମୁକ ଶସ୍ତ୍ର କି           ଛାଡି ଗଲ ଅଙ୍ଗେ '

           ନବ ବନିତା ସୁନ୍ଦରୀ ।

ପାଟ ବସ୍ତ୍ର ଦେହେ         ପରିଧାନ କରି 

            ମଉନ ଅଧର କରି 

ସ୍ୱଳ୍ପ କରି କୁହ             କିଏ ଗୋ ଅପ୍ସରି

        ହାସ୍ୟ ଅଧରେ ଯେ ଭରି ।

ଏକାନ୍ତ ରେ ତୁମେ        କେ ଦିଗେ ଯାଉଛ 

        ଉତ୍ତର ଦେବ କି ମୋରେ

ପୁଚ୍ଛିଲି କି ବୋଲି           କଣେଁଇ ଚାହିଁଲ

         ଉତ୍ତର ନଦେଲ ମୋରେ  ।

ଅପସରା କି ଗୋ           ଅମ୍ବରୁ ଉଭିଲ

          କାହୁଁ ପ୍ରକାଶିତ ହେଲ 

ଏକାନ୍ତ କାନନେ          ହାସ୍ୟ ହାସ୍ୟ ମନେ

           କାହିଁ ପାଇଁ ଆସିଥିଲ ।

ଚାହିଁ ମନୋହରୀ           ଉତ୍ତର ବଖାଣି 

         କହିଲେ ବାକ୍ୟ ମୋ ଶୁଣ

କେଉଁ ଦିଗେ ଅଛି           ଅଙ୍କା ବଙ୍କା ନଦୀ 

            କହିବ କି ବନ୍ଧୁ ଜଣ ।

ଭ୍ରାନ୍ତି ପାଇଁ ମୁହିଁ            ଆସିଛି ଯେ ଧାଇଁ  

           କେ ଦିଗେ ପର୍ବତ ଘର 

କେଉଁ ପାର୍ଶ୍ଵେ ଗଲେ         ପଡ଼ିବ ପର୍ବତ

            ଶୀତଳ ନଦୀର ଝର ।

କହିବ କି ବନ୍ଧୁ               ବନେ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ 

          କେତେ ଜାତି ମାନ ପୁଷ୍ପ '

ମଧୁ ମକ୍ଷିକା କୁ             ନା ନା ପ୍ରଜାପତି '

        କେଉଁ ଦିଗେ ହେବ ପ୍ରାପ୍ୟ ।

ମନ ଉଲ୍ଲାସିତ             କରିବା ପାଇଁ ମୁଁ 

         ଆସିଛି ପ୍ରକୃତି କୋଳେ

ଅନାବିଳ ଏହି             ବାସ୍ତବ ଜୀବନୁ

          କିଛି କ୍ଷଣ କାଳ ବଳେ ।

ଉପଭୋଗ୍ୟ ପାଇଁ          ଆସିଅଛି ମୁହିଁ 

          କାନନ ର ବକ୍ଷ ଯହିଁ

ପ୍ରକୃତି ମାତା ର            ପଣତ କୁ ଧରି

          ପ୍ରକାଶିବି ଦୁଃଖ ମୁହିଁ ।

ଖେଳିବି ନାଚିବି            ଝୁମିବି ଗାଇବି 

          ମୃଦ ପବନ ର ତାଳେ 

ବାସ ଭରା ହେଇ          ସକାଳ ସୂରୁଜ

         ସୁନେଲି କିରଣ ଢାଳେ  ।

କାହୁଁ ମୁଁ ପାଇବି           ଅଲୌକିକ ଶାନ୍ତି 

            ଜନ ଗହଳି ସ୍ଥାନରେ

ଛାଡି ଯିବି ମୁହିଁ            ଯେତେ ଦୁଃଖ କ୍ଲେଶ

            ପ୍ରକୃତି ମାଆ କୋଳରେ ।