ଆଗୋ ମାନମୟୀ

ଆଜି ପଠାଇଛ

   ଏ ଆଲୋକଚିତ୍ର 

       ଆଲୋକ ଢାଳିଛ 

          ମୋ ଶୂନ୍ୟ ଜୀବନର 

                  ମରୁ ବାଲିରେ

ଆଜି ଆକାଶ ମୁକୁରେ 

        ତମ ମୁହଁ ଝଳେ 

             ହସ ବର୍ଷିଯାଏ 

               ମୋ'ର ଏ ଏକାନ୍ତ 

                  ଜୀବନ କେଦାରେ 

ଆଗୋ ମାନମୟୀ 

     କହିବକି ମୋତେ 

       କାହିଁକି ଏତେ ଦିନ ଧରି 

          ଛପି ରହିଥିଲ ତମ ଲାଜ 

                ଗୋଲାପର କୁଞ୍ଜରେ

ସତ କହିବ ସଖି 

    କାହିଁକି ଭୁଲି ଯାଇଥିଲ 

           ତମ ଏ ସାଥୀକୁ 

               ରଖିଥିଲ କେଉଁ 

                  ଅଭିମାନ ମନରେ 

ତମ ଏ ଦୁଇ ଆଖି 

     କହିଦିଏ ମତେ 

       ଖୋଜୁଅଛ ଏ ସାଥୀକୁ 

               ଭିଡି ଧରିବାକୁ 

                    ତମ ବକ୍ଷରେ ।