ଆଦର୍ଶ ଜୀବନ

ଜୀବନକୁ ମୋର  ଗଢ଼ିବା ପାଇଁକି

ରଖିବି କଠୋର ଧୈର୍ଯ୍ୟ

ଲୋଡା ନାହିଁ ମୋର ବିପୁଳ ସମ୍ପତ୍ତି

କିବା ଯଶ ବଳ ବୀର୍ୟ୍୍ ।

ବୈଦେହୀ ଭାବନା  ହୃଦୟେ ସାଇତି

ଚାଲୁ ଥିବି ନିତି ପଥ

କେବେ ବଣ୍ୟ ଫଳେ କେବେ ଭୂମି ପରେ

ଚଳୁ ମୋ ଜୀବନ ରଥ ।

ନିନ୍ଦା ଅପନିନ୍ଦା   ତନୁ ଆଭୂଷଣ

ହେଉ ମୋ ସୌଭାଗ୍ୟ ରେଖା

ତଥାପି ଚାହିଁବି   କୈକେୟୀ ପରିକା

ଜଳୁ ମୋ ଆଦର୍ଶ ଶିଖା ।

ପତିବ୍ରତା ହୋଇ   ଦିନ ବିତିଇବି

ଧର୍ମ କର୍ମ ନୀତି ନେଇ

ମିତଭାଷି ହୋଇ   ସଭିଙ୍କୁ ତୋଷିବି

ଦୁଃଖି ରଙ୍କି ସାଥେ ରହି ।

ପ୍ରଦୀପ ପରି ମୁଁ   ବିଭାସ ପ୍ରସାରି

ସାଜିବି ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଜ୍ୟୋତି

ଏଇ ମୋ ଆକାଂକ୍ଷା ଲେଖନୀ ମୁନରେ

ସାଜିଛି ଆଦର୍ଶ ଗୀତି ।

ସନ୍ତାନ ପାଳିବି  ଯଶୋଦା ସ୍ନେହରେ

ବୋଲାଇ ମମତାମୟୀ

ଯୁଗ ପରେ ଯୁଗ   ଧନ୍ୟ ବୋଲାଇବି

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଚରଣ ଧ୍ୟାୟୀ ।

ସଦାଚାର ମନେ   ଦାନ ଧର୍ମ କର୍ମେ

ନ ରଖିବି ଭେଦ ଭାବ

ପରିଜନ ମଧ୍ୟେ   ନ ରହିବ ମୋର

ହୃଦୟରେ କ୍ଷତି ଲାଭ ।

ଶୁଦ୍ଧ ଚରିତ୍ରରେ    ବିକସିତ ହୁଏ

ଭବିଷ୍ୟନିଧି କୁସୁମ

ଏପରି ଭାବନା   ମାନସେ ସଜାଇ

ଥିବ ମୋର ଦୟା କ୍ଷମ ।

କଟି ପତଙ୍ଗରେ   ଦିଗ ହରା ହୋଇ

ଉଡୁ ପଛେ ମୋର ଦେହ

ଏତିକି ଇଛା ମୋ   ପ୍ରାଣେ ରହି ଥିବ

ଜୀବନେ ଆଦର୍ଶ ଥୟ ।