ଆଦର୍ଶ ଜୀବନ

ହଜାରକେ ଏକ ଜଣ ଥାଆନ୍ତି ମଣିଷ

ଯାହାଙ୍କ ପଦାଙ୍କ ହୁଏ ସମାଜେ ଆଦର୍ଶ ।

ତୁଳସୀ ଦୁଇ ପତ୍ରରୁ ବାସେ ଯେଉଁପରି

ଗାନ୍ଧି ଗୋପବନ୍ଧୁ ମଧୁ ସୁବାସ ସେପରି ।

ଚତୁର୍ଥ ଶ୍ରେଣୀରେ ଗାନ୍ଧି ପଢୁଥିଲେ ପାଠ

ଗୁରୁଜୀଙ୍କୁ ଶିଖାଇଲେ ନୈତିକତା ବାଟ ।

ଅସତ ପଥରେ ଚଳି ଅର୍ଜେ କେ ସୁନାମ

କପି କରି ହୋଇଛି କେ ବିଦ୍ୟାରେ ସକ୍ଷମ।

ଗୋପବନ୍ଧୁ ପିଲା ବେଳୁ ପର ଉପକାର

ପର ଦୁଃଖେ ଢାଳୁଥିଲେ ନୟନରୁ ନୀର ।

ପ୍ରଚାରିଲେ ଦେଶପ୍ରେମ ସେବାର ମନ୍ତର

ଦୁର୍ଗତଙ୍କ ବନ୍ଧୁ ସାଜି ଖ୍ୟାତ ଉତ୍କଳର ।

ମଧୁବାବୁ ଗାଆଁ ଦାଣ୍ଡ କଲେ ସମତୁଲ

ପିଲାବେଳୁ ଥିଲେ ସର୍ବ ସଦ୍ଗୁଣର ମୂଳ ।

ଅର୍ଦ୍ଧ ଶତାବ୍ଦୀର ରଚି ଗଲେ ଇତିହାସ

ନବ ଉତ୍କଳ ବିନ୍ଧାଣି ଅମର ଆଦର୍ଶ ।

ସୁବାସ ନବମ ଶ୍ରେଣୀ ପଢୁଥିଲା ବେଳେ

ହଇଜା ରୋଗୀମାନଙ୍କ ସେବା କରୁଥିଲେ ।

ରାସ୍ତା ଘାଟ ପରିଷ୍କାର ଶବ ସତକାର

ପରଉପକାର ସେବା ବ୍ରତରେ ତତ୍ପର ।

ଅଦ୍ଵିତୀୟ ବୀରତ୍ୱରେ ଗୋରା ଥରହର

ନେତାଜୀ ଆଦର୍ଶ ଆଜି ଘୋଷେ ଚରାଚର ।

ବିଜୁବାବୁ ପିଲାଦିନୁ ଥିଲେ ଦୁଃସାହସୀ

ପ୍ରବାଦ ପୁରୁଷ କଳିଙ୍ଗର ପୂର୍ଣ୍ଣ ଶଶୀ ।

ମୋଦିଙ୍କ ଆଦର୍ଶ ଆଜି ବିଶ୍ୱ ବନ୍ଦନୀୟ

ଆଦର୍ଶବାଦର ହେଉ ଜୟ ଜୟ ଜୟ ।

ରାମଙ୍କ ଆଦର୍ଶ ଆଜି ରାମାୟଣ ଗାଏ

କୃଷ୍ଣଙ୍କର ଗୀତା ଜ୍ଞାନ ଜନମନ ମୋହେ ।

ମୁନି ଋଷି ଆଦର୍ଶରେ ଗଢ଼ା ଏ ସଂସ୍କୃତି

ଅନୁସରି ସେ ଆଦର୍ଶ ଦେଖାଇବା କୃତି ।