(୨୬)*ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମର ସୁରଭି *

ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମର ସ୍ମୃତି 

      କହନ୍ତି ସବୁଦିନେ ଅପାଶୋରା ଅନୁଭୂତି

ତାକୁ କୁଆଡେ ଭୁଲୁ ଭୁଲୁ

         ପାହି ଯାଏ ଜୀବନର ଅନ୍ତିମ ରାତି ,

ତା' ଦେହକୁ ଛୁଇଁ ଥାଏ 

      ସତେ ଯେମିତି ସମୟର

             ଅସରନ୍ତି ଯାଦୁକରୀ ସ୍ପର୍ଶ ,

ତା' ସିଞ୍ଚିତ ସୁରଭିରେ

     ମହକିତ ଜୀବନ ଝୁରେ ତାକୁ

           ଝୁରିବନି ଭାବି ବର୍ଷ ବର୍ଷ ...…

ସତରେ କ'ଣ ଭାରି ମିଠା

       ଅତୀତର ସେ ରୋମାଞ୍ଚିତ ବାସ୍ନା ,

ହଁ ହୋଇଥିବ ନିଶ୍ଚିତରେ

     ସେଇଥିପାଇଁ ଭୁଲି ହୁଏନା ସେ ତୃଷ୍ଣା ......

ସମୟର କାଳଖଣ୍ତରେ ଉଦବୁଦ୍ଧ ହୋଇ ପ୍ରେମୀ

           ଜୀବନକୁ ତିଳ ତିଳ କରେ

କେବେ ନିଜେ ମରେ ତମାମ ଜୀବନ ଜଳିଜଳି

          କେବେ ପୁଣି ଅନ୍ୟକୁ ମାରେ ......!