(୨୨) # ଭିଟାମାଟି #
(୨୨) # ଭିଟାମାଟି #


ଏମିତି ହିଁ ବିଷାଦ ଓ ବିସ୍ତୃତିର
ଅଭାବନୀୟ ପରିସ୍ଥିତି ଭିତରେ
ସେଦିନ ସେମାନେ ଭିଟାମାଟି ଛାଡ଼ି ଥିବେ,
ଆପଣାର ଠାବ ନ ପାଇ
ଏତେ ତେଣେ ଧାଇଁ ଥିବେ .......
କେତେ କେତେ ପ୍ରତିଧ୍ଵନି ହୁଏତ
ହୋଇ ଯାଇଥିବ ନିସ୍ତବ୍ଧ,
ପବନ ଉଡ଼ାଇ ନେଇଥିବା ସେ ଆକୁଳ କ୍ରଦନକୁ
ଚାହିଁଲେ ବି କିଏ କାହାକୁ ଶୁଣିପାରି ନ ଥିବେ
ଅଧିକନ୍ତୁ ଆଖି ଆଗର ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖି ହୋଇଥିବେ ସ୍ତବ୍ଧ ...
କଢଟିଏ ଫୁଲ ହୋଇ ଫୁଟିବା ଆଗରୁ
ଯାଇଥିବ ମଉଳି ,
ଥରେ ଥରେ ଚିନ୍ତା କଲେ ଲାଗେ
କେମିତି କରିପାରିଥିବ ମଣିଷ ମଣିଷ ସାଥେ ଏଭଳି ...
କାହାକୁ ନିଜ ସାତ ପୁରୁଷର ଭିଟାମାଟିରୁ ତଡି ଦେଇ,
କେଉଁ ପୈାରୁଷ ଦେଖାଇଲ କୁହ ତମେ ମଣିଷ ହୋଇ !
ତୁମେ ହୁଏତ ଜାଣି ପାରିଲନି
ତୁମ ରକ୍ତରେ ଲେଖା ହେଲା
ମାନବିକତାର କଳଙ୍କିତ ଇତିହାସ,
ହଁ ତାହାରି ପାଇଁ ତୁମକୁ ବି ଦିନେ
କରିବାକୁ ହେବ ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ
ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଠାରେ ଅଛି ମୋ ଦୃଢ଼ ବିଶ୍ୱାସ ...