(୧୬)# ଅମାବାସ୍ୟା #

ଯନ୍ତ୍ରଣା କ୍ରମଶଃ ଘନୀଭୂତ ହେଉଥିଲା

      ସ୍ୱପ୍ନ ବିଭୋର ସମୃଦ୍ଧ ଜୀବନରେ ତାର ,

ଆଲୋକରେ ଉଦ୍ଭାସିତ ତା' ଧରାକୁ ,

     ଛୁଉଁଥିଲା ନିଶି , ଶେଷହୀନ ଅମାବାସ୍ୟାର,

ମନ ଅଗଣାରେ ତା' ବାରୁଦର ବିସ୍ଫୋରକ

       ରଚିବାକୁ ମୃତ୍ୟୁର ଅଦୃଶ୍ୟ ବିଭୀଷିକା ,

ଦୋଛକିରେ ବନ୍ଧା ପଡ଼ିଛି ମାନବିକତା

        କେମିତି ଜୀଇଁବ ସେ ଦୁନିଆରେ ଏକା ,

ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା ରାତି ଅମାବାସ୍ୟା ପାଲଟିଲାଣି

           ଯେବେ ସମୟର ବିବସନରେ ,

ରାତ୍ରିର ଦରଗଢା ସ୍ୱପ୍ନକୁ ସାଇତି କି ଲାଭ

   ମିଞ୍ଜିମିଞ୍ଜି ଅସ୍ତମିତ ପ୍ରାୟ ତାରାଙ୍କ ଗହଣରେ,

ଈଶ୍ଵର ଏବେ ବୋଧହୁଏ ଶିଆଳି ଲଟାରେ

       ବ୍ୟସ୍ତ ପ୍ରଳୟର ଯୋଜନା ରଚିବାରେ ,

କୋକୁଆର କାହାଣୀ ହିଁ ଏ ଅମାବାସ୍ୟା ରାତି

      ମୁକ୍ତି କାହିଁ ସଂସାରର ଅମା ଅନ୍ଧକାରେ ,

ଅମାବାସ୍ୟାର ଅନ୍ଧକାର ଖୁବ୍ ଦୂରଯାଏ ଲମ୍ବିଛି

   ଗୋଟେ ମିଛ ଜହ୍ନପଖଳା ଆଶ୍ୱାସନାର ନାଆଁରେ ,

ଦେଖାଯାଉ ସେ ଅସହାୟ ମୃଗୁଣୀର ସ୍ମୃତିକୁ

  କିଏ କେଉଁଠି ଶୁଣୁଛି ସମୟର କେଉଁ ବେଳାରେ ....!