वेडं मन

उतारवयात शक्ती कमी होत जाते

पण जगण्याची आसक्ती वाढत राहते

अनुभवांची शिदोरी असूनही

जगण्याची कला जमत नाही

सारं काही सोबत असतांनाही 

वेडं मन कुठंच रमत नाही

छोट्या छोट्या गोष्टींवरून मन हट्टी होत जातं

आपल्याच माणसांशी लहान बाळासारखं कट्टी घेत राहतं

ज्या पाळण्यात स्वतः झुळलो त्यात नातवाला झुलवतो

मनाच्या व्हरांड्याटच मग स्वप्नांची बाग फुलवतो 

हे माझं ते माझं म्हणत आयुष्य पुढे सरकत असतं

आपल्या माणसांमध्ये राहूनही वेडं मन भरकटत बसतं

फिरण्याची इच्छा असते पण पाऊलं डगमग्णारी असतात 

पिंजऱ्यातील जीव केव्हा निघेल याची वाट पाहत बसतात.