वचपा

वचन दिले होते तू मला

सरवोतो परी सांभाळ करेल तूझा

पण क्षणीक सुखापायी मुषक तु बनला

गणपतीची आराधना करत मुषकाला पहिला मुजरा

कानात सांगत राहिला आपल्या भौतिक गरजेंचा डोंगर

भागवण्या त्या गरजा कुरतडत राहिला मला

मीही तुला आराधना केल्यास वर देत तथास्तु केले

पण आता तुझ्या सर्व पापांचा घडा भरला

काढतो वचपा मी सकाळी उठताच माझा पारा चढवत

तरी तुझी घमंड उतरली नाही

वरचढ ठरण्या पोखरत राहतो डोंगरावरची हिरवळ

मग लावतो घरावर, अवती भोवती ग्रीन नेट!

बघतो कसा तू त्यात रहातो शांत व घेतो काही धडे

नाही तर परत मी माझे काढेल शेवटचे शस्त्र तूझ्या विनाशाचे!