वाट

आज पुन्हा काहीतरी लिहावं वाटलय

मनी जे काहूर तुझ्याशी बोलावं वाटलय

तू दूरवरचा तो अदृश्य तारा,

जो डोळ्यात माझ्या आजही लुकलुकतो

वाटते या आकाशी केव्हाच तुटला तू,

मग अचानक समोर आरसा दिसतो

आणि तू ही दिसतो...

त्या दीन प्रतिबिंबाच्या अधीर डोळ्यात

नयनी दाटून आलेले चित्त,

पुन्हा भिजते त्या पावसाळी मळ्यात

पुन्हा नव्याने फुले बहरती,

घेऊन येती एक आभासी सुखद वारा

तो सुगंध मंत्रमुग्ध जणू कि,

आठवणींच्या अत्तराचा फवारा

फिरून येऊन ते सारं रानमाळ,

नाचून बागडून पुन्हा मन एकटे 

मग दूर त्या नदीकाठी बसून,

मोजत राहते पायात रुतलेले काटे

मनास सलणारे सारे काटे,

संवेदनेच्या कधी वेदनेच्या सुईने टोकरले 

सोसल्या यातना लाख तरी,

का हे मन बावरे आजही मोहरले

त्या नदीकिनारी शांत पाण्यात,

गतकाळीचे एक चलचित्र दिसले

अन् पुन्हा मुठीतला धीर सोडून,

घट्ट विणलेले धागे पुन्हा उसवले 

एकटक त्या खोल पाण्यात,

धावता दिवस स्थिरावलेली रात पाहत 

मी शोधत राहिले प्रतिबिंब नवे,

नव्या पावसाळ्याची वाट पाहत