“ तू माझ्या ध्यानी-मनी ”

तू रंग-रुपी सोज्वळ, तू साधी-सरळ . . .

नाही तुला गोड-खळी, नाही तू माझी प्रेयसी ;

तरी कस्तुरी ‘मृग्जळापरी’ भासे तू माझ्या ‘ध्यानी-मनी’ . . . || धृ ||

तू द्रव्य-रूपी नीर, तू शांत-नितळ. . .

नाही तू मीरा , नाही कोणी मोहिनी ;

‘सप्तसुर’ लायातली तार छेडिली तू माझ्या हृदयी ‘स्वर-ताली’. . . || १ ||

तू अंत-रूपी निरंतर, तू अथांग सागर. . .

नाही तू मासोळी , नाही कोणी जलपरी ;

तरी क्षितीजावरी घेतेस तू पुन्हा फिनिक्स ‘गगन-भरारी’ . . . || २ ||

तू स्वप्न-रूपी जीवन, तू स्वप्नवत इंद्रदरबार . . .

नाही तू अप्सरा, नाही तू कोणी परी ;

तरी ‘स्वर्गापरी’ दाखवी तू मला माझी ‘स्वप्न-नगरी’ . . . || ३ ||

तू सखी-रुपी आस्वाद , तूचं मैत्री-रूपी माझा श्वास. . .

नाही तू राधिका, नाही कोणी मस्तानी ;

तरी स्मितहास्या परी गुंतवी तू समस्त ‘प्रेम-मंडळी’. . . || ४ ||