तुझं अस्तित्व

तुझं अस्तित्व वेगळं अन 

माझं अस्तित्व वेगळं!

कसल्याशा रेशीमगाठीने

बांधलेले जन्मासाठीपण आपण!

कसली सरमिसळ रे संसाराची?

मिसळून गेलोय दोघेजण!

गुणदोषांसकट स्वीकृत ,

सवयच झालेली एकमेकांची!

सहजीवन , संसार किती गोड भावना!

आज तू शरीराने जग सोडलंस

पण मनाने कसा जाशील संसारातून?

इथेच तर उरलायस कितीसा. . . !

झालेली सरमिसळ सोपी नव्हती,

माझ्यातल्या काही अस्तित्वाच्या खुणा

तू नेल्यात कदाचित सोबत पण

माझ्यात उरलय की तुझं अस्तित्व,

मी बनून जगत असलेलं. . .

असं नाही जाता येत सहचराला

पूर्णतः स्वतःला सावरून!

अस्तित्वाच्या खुणा अन् अंश

राहतोच रे जोडीदारामधे!