सु -मनाची वेदना

व्रण तू दिलेल्या जखमांचे अजूनही आहेत ओले ।

आजही कानी घुमती ते स्वर मज भावलेले ।।

ओंजळीतल्या सुमनांतूनी मज काटेच होते बोचलेले ।

का आजही डोळ्यांत माझ्या क्षण तुझे मी वेचलेले ।।

पाकळ्या गळून फुलांच्या रंग विस्कटून गेला ।

माझिया हातून आता काळ तो निसटून गेला ।।

कोमेजले कुसुमाचे काटे, जखम आजही सलते रे ।

एकट्या माझ्या मनाशी निःशब्द आज मी बोलते रे ।।

सरले अस्तित्व सारे परि देठ अजूनही तयाचा ताजा ।

तयानेच मग घुसमटतो का आजही रे श्वास माझा ?

उरले न काही आता तरीही सुगंध तयाचा सुखावतो ।

आजही तो क्षण सुखाचा मज अंतरी डोकावतो ।।

सर्वस्व तुज अर्पूनि त्या पुष्पाचा रे अंत झाला ।

त्यासवे मम जीवनाचा दिवाही मग मंद झाला ।।