पल्याडचं गाव

वास्तवाच्या पल्याड तिकडे स्वप्नांचं गाव वसलंय ।

स्वप्नांच्या त्या गावी आज मानपाखरू खुद्कन हसलंय ।।

रम्य त्या गावी मजला सुंदरसं घर दिसतंय ।

घरातलं कुणी आज मला आपलंस भासतंय ।।

तिथे राजसा तुझिया हृदयी मम प्रेमाची गंगा वाहे ।

खोल अंतरी माझ्या मनाच्या सुख डोकावून पाहे ।।

प्रेमाळलेले शब्द तुझे ते साद मजला घालतात ।

गर्द निरव शांततेतही मजसवे ते बोलतात ।।

तव स्पर्शाचा आभासही मग सुखावून रे मजसी जातो ।

अंग शहारून येते नि श्वासही मग ओला होतो ।।

कवेत तुझिया आज मजला स्वर्ग माझा गवसला ।

पाहुनी माझ्या सुखाला चांद्रमाही गोड़ हसला ।।

अलिकडल्या गावी आता मजला जावे वाटत नाही ।

पण, वास्तवच साथ देतं, स्वप्न आयुष्याला पुरत नाही ।।