सत्य

खूप छोटंसं आयुष्य

असतील काही चुका

काही आपलेच सख्खे

शोधू पाहतात मोका

जिवेवर ती साखर

मात्र मन असे कडू

खोटे सारे मुखवटे

दिखाव्याच असे रडू

ज्यांस आपले मानतो

ज्यांस लावतो रे लळा

तेच करताती घात

देती काळजाला कळा

कुणा म्हणाल आपले

स्वार्थी जो तो या जगात

माट भरता नडीचे

विसरती ते क्षणात

माझे,आपले म्हणत

किती ओझे पेलायचे

उगारती जे शस्त्र ते

कधी नव्हते कोणाचे

फक्त भावनांचा खेळ

त्यांना घालावा आवर

सत्य जाणीत जगावं

तोडा कल्पनेचे घर....