शृंगार
शृंगार
कविता सदैव माझा शृंगार होत जावा
तो सूर भावनांचे झंकार होत जावा
काचावला कधी तो धागा जरा जरासा
धास्तावल्या पतंगा आधार देत जावा ||
वाऱ्यासवे उडाली कित्येक झापे त्यांची
झापात मोडक्या या संसार होत जावा
जो गंध सांडलेला रात्रीतल्या कळ्यांनी
स्वप्नात त्या फुलांनी आकार घेत जावा
हिंदोळल्या तरुने लाटेस पांघरावे
भिजल्या मनासही तू होकार देत जावा