शेवटी एकटीच

आयुष्यभर स्वत:च्या 

अस्तित्वासाठी लढले 

हतबल लाचारी मी 

एकटीच हो राहिले ||१|| 

टाकले पाऊल जगी  

जगात येताच क्षणी 

प्रत्येकवेळी ऐकते 

कन्या शब्द हाच कानी ||२|| 

सहन केले सोसूनी 

राहिले खूप जपून

जगीच्या अशा द्वेषाला 

कशीबशी मी सोसून ||३|| 

शिक्षण आले नशिबी 

फक्त गरजेपुरते 

लग्न आले हे जवळ

शिक्षण अर्धे सुटते ||४|| 

सगळे असती तिच्या 

सारे अस्तित्वाचे धनी 

सरतेशेवटी तिचा 

वाली नसतोच कुणी ||५||