सांजवेळ

सांजवेळी सांज समयी 

रवी बुडाला पर्वता मागुनी

नयन तृप्त झाले दृश्य पाहूनी 

आशेचा किरण दिला जगण्यातुनी 

सांजवेळी पसरे अंधार 

काळोखात लपती झाडे 

गुण्यागोविंदाने गुणगुणती 

वार्‍यासवे मैत्रीचे धडे  

रवि अस्तला सांजवेळी 

किरणांनी नटले आकाश

नभ अडवता मार्ग तयांचा 

नभा मागून चंद्र देई प्रकाश 

निरभ्र आकाश साथीला 

सुगंध दरवळे मातीचा 

मेघांची गर्दी पाहताक्षणी 

संवाद ऐकू येई हवेचा 

जपन्या निसर्गाचा ठेवा 

एकमेका सहाय्य करु या

सर्वांच्या मदतीने आपण

जीवनाची सांजवेळ जगू या